…Και οι πολιτικοί μας κάποτε είχαν άλλη άποψη στο ζήτημα…Το 2009, ο μακαρίτης Θόδωρος Πάγκαλος (ο “όλοι μαζί τα φάγαμε” ντε), έβαλε την τακτική των Ισραηλιτών να μοιάζει με αυτή του Χίτλερ!!! Τότε η Ισραηλινή πρεσβεία της Αθήνας του έστειλε δώρο μερικά μπουκάλια κρασί από τα υψώματα του Γκολάν που παράνομα κρατούσαν, και κρατούν ακόμα, και τα γύρισε πίσω…
γράφει ο Ανδρέας Μάζης
Παιδιόθεν, ενθυμούμαι άποψη συγγενικού μου, αριστερού ατόμου που θεωρούσα δογματικό, και αναφέρονταν στον πρώτο, μετά την κατοχή, πρωθυπουργό της χώρας και μετέπειτα γέροντα της δημοκρατίας, χαρακτηρίζοντάς τον “οικιακή βοηθό” του …Τσώρτσιλ!! Βέβαια, αμυδρά θυμάμαι την δεκαετία του 60 τον διμέτωπο του πολιτικού (ενάντια σε ΕΡΕ και ΕΔΑ) και, καλύτερα, σαν πρωτοετής φοιτητής, την δικτατορία.
Η εναλλαγή δύο κομμάτων στην εξουσία υπάρχει για τα υπόλοιπα 50 χρόνια και έχουν παγιωθεί στην κοινωνική συνείδηση του νεοέλληνα οι όροι δεξιός, κεντροδεξιός, κεντρώος, κεντροαριστερός, σοσιαλιστής και σοσιαλδημοκράτης. Τι από αυτά ισχύει για κάθε νοήμονα σήμερα; Υπάρχει εμπειρία από κυβερνήσεις όλα αυτά τα 50 χρόνια που λειτούργησαν συνεργατικά από κοινού (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ), και μετά την κρίση και το ΔΝΤ, ψήφισαν ΟΛΟΙ τρία μνημόνια, έκαναν την χώρα αποικία χρέους και “ξέκαμαν ” τον λαό σε όλα τα επίπεδα. Μισθοί, συντάξεις, ασφαλιστικό, υγεία (ΟΛΟΙ έκλεισαν Νοσοκομεία), παιδεία και εξαθλίωση της πλειοψηφίας του λαού μας.
Σκεφτόμενος όλα τούτα, στενοχωρήθηκα αλλά γρήγορα συνήλθα, παρακολουθώντας τις απόψεις των κομμάτων, τις καμπάνιες των υποψηφίων αρχηγών και τα πλαίσια των λειτουργών των media, στις αντιπαραθέσεις τους. Είμαι ενθουσιασμένος που κάτι άλλαξε. Σταχυολογώ μερικές αντιθέσεις: Έχουμε σχέδιο για την κοινωνία, ακούμε την κοινωνία, παλεύουμε για ενότητα (δεν καθορίζει ποιων), θα δώσουμε μάχη για την…φέτα (το τυρί ντε), πρόβλημα οι αυξήσεις από το χωράφι στο…ράφι (του μπακάλικου εννοεί προφανώς), έδωσα νερό στο Νοσοκομείο ΕΛΕΝΑ (!!!) δηλώνει αρχηγός κόμματος, έχουμε λεφτά για διαμονή και διατροφή (πολλά, που θα έλεγε και ο Μπόστ), αλλά κωλώνουμε στα εισιτήρια των καραβιών (αίσχος, θα έλεγα). Υπάρχουν και κραυγές αγωνίας, όπως: όχι στην διαφθορά, όχι στις παρακολουθήσεις, (εδώ υπάρχει θέμα γιατί ΟΛΟΙ συμφωνούν ότι “ουδείς εξαιρείται των παρακολουθήσεων”). Επίσης μας κατακλύζουν όμορφοι όροι όπως …δημοκρατικό τόξο (για την στόχευση των βελών δεν αναφέρεται κάτι), να βλέπουμε τον Έλληνα στα μάτια, να γίνει..επανεκκίνηση (για πού θα το βάλετε ρε παιδιά, δεν αναφέρεται η κατεύθυνση). Με εντυπωσίασε επίσης η διαμάχη για την πισίνα Κασσελάκη, το κλάμα της συμπαθούς συναδέλφισσας, η λίστα γάμου του ηγέτη (εύχομαι βέβαια, βίον ανθόσπαρτον, με ό,τι άνθη επιθυμούν οι νεόνυμφοι), και η ακρίβεια, για την οποίαν προτείνεται…παρατηρητήριον ακρίβειας!! Παρά τρίχα γλύτωσα το αγγειακό. Παρά όλα τούτα, πιστεύω σε όλα, αποδέχομαι το υψηλό επίπεδο αντιπαράθεσης και ας μιλούν ένιοι φανατικοί για κοκορομαχίες, και ελπίζω στο καλύτερο. Το παιδί μου, που με είδε κάπως αισιόδοξο, με κάποιους προβληματισμούς, προσπάθησε να με τουμπάρει.
– Όλη αυτή η αντιπαράθεση δεν έχει σχέση με τον λαό, τα προβλήματά του και τις ανάγκες του. Στα βασικά, που απασχολούν τον λαό και την χώρα, πάνε μαζί και αγκαλιασμένοι. Η πλειοψηφία των υπαλλήλων των media (δημοσιογράφοι) είναι στο κόλπο. Αυτοί καθορίζουν την όποια αντιπαράθεση και την ποιότητά της. Είναι οι Φιλιππινέζες του συστήματος, μου πέταξε.
– Τι λες παιδάκι μου; Γιατί κατηγοράς τα θήλεα μιας απόλυτα συμπαθούς χώρας;
– Δεν είμαι ρατσίστρια και μην μιλάς σαν να μην ξέρεις ότι μερικές δεκαετίες πριν, κάθε σοβαρή μεσοαστική οικογένεια διέθετε και μία οικιακή βοηθό, αυτής της προέλευσης. Σήμερα το 70% των Ελλήνων έχει κατάθεση μέχρι 1000 ευρώ, και 18.000 Έλληνες περιουσία 224 δισεκατομμύρια δολάρια (πηγή UPS Ελβετίας, 2023). Ο πλούτος μερικών …η φτώχεια των άλλων!! Αλλά υπάρχει και το σοβαρό ζήτημα του πολέμου, ΝΑΤΟ-Ρωσίας, που υπάρχει ομοψυχία, η χώρα μας συμμετέχει με ό,τι αυτό συνεπάγεται και το παίζει “Rainger”, στον πόλεμο και στη μέση ανατολή, παρακολουθώντας την σφαγή των νέων αλλά και των Παλαιστινίων στη Γάζα, σφυρίζοντας αδιάφορα κατά τας εντολάς των μεγάλων αφεντικών. Οι Ισραηλινοί σφάζουν ανενόχλητοι μεγάλους και γυναικόπαιδα και οι “ταγοί” της δημοκρατίας στην χώρα μας κάνουν την πάπια. Και ΟΛΟΙ ορκίζονται το σύνθημα: Ζήτω το έθνος …μέσα οι… Αμερικάνοι!! Έχουν υπογράψει συμφωνίες υποταγής στην πολεμική διάθεση ΕΕ και ΝΑΤΟ και η χώρα είναι ένα απέραντο στρατόπεδο για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και των γερακιών του πολέμου. Και το ζήτημα της ειρήνης δεν φαίνεται να τους καίει… Χαλάμε δις για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες και αυτοί ασχολούνται με την τιμή της …φέτας, οι αχρείοι…
– Παιδί μου, ηρέμησε. Δεν πρέπει να θίγουμε διαχρονικές αξίες και συμμαχίες. Μήπως οι Ισραηλινοί αμύνονται;
– Δεν είσαι καλά!! Ο λαός μας είναι κοντά στο λαό της Παλαιστίνης που σφάζεται από δαύτους από το 1948. Και οι πολιτικοί μας κάποτε είχαν άλλη άποψη στο ζήτημα. Να σου θυμίσω κάτι, παλαιό, που ίσως έχεις ξεχάσει. Είναι και η ηλικία, (κάτι εννοούσε το παιδί). Το 2009, 15 χρόνια πριν, ο μακαρίτης Θόδωρος Πάγκαλος (ο “όλοι μαζί τα φάγαμε” ντε), έβαλε την τακτική των Ισραηλιτών να μοιάζει με αυτή του Χίτλερ!!! Τότε η Ισραηλινή πρεσβεία της Αθήνας του έστειλε δώρο μερικά μπουκάλια κρασί από τα υψώματα του Γκολάν που παράνομα κρατούσαν, και κρατούν ακόμα, και τα γύρισε πίσω, τονίζοντας ότι προέρχονται από κατακτημένες περιοχές!! Ελπίζω, σχολίασε ο Πάγκαλος, η κυβέρνησή σας να σταματήσει να ασκεί πολιτική συλλογικής τιμωρίας, η οποία εφαρμόστηκε σε μαζική κλίμακα από τον…Χίτλερ και τις στρατιές του!! Πράξεις όπως αυτές που συμβαίνουν αυτές τις μέρες από τον Ισραηλινό στρατό στην…Γάζα (σφάζανε και τότε, το 2009!!!), και θυμίζουν ολοκαυτώματα, όπως εκείνα των Καλαβρύτων, του Δοξάτου, του Διστόμου και του γκέτο της Βαρσοβίας!!! Βέβαια, ακολούθησαν οι αγκαλιές Τσίπρα Νετανιάχου, τα κοινά στρατόπεδα της Καλαμάτας και οι “ερωτικές” επαφές ΝΔ-Ισραήλ! Για αυτό δεν υπάρχουν περιθώρια πιά. Πρόκειται για συμπολιτευόμενα κόμματα. Όμως, αντιπολίτευση υπάρχει, και κρύβεται από τα πετσωμένα ΜΜΕξαπάτησης. Είναι παρούσα στους αγώνες του λαού για καλύτερο μέλλον, για αυτόν και τα παιδιά του. Ο λαός έχει διέξοδο για αγώνες, για διεκδίκηση των δικαίων του, και την βλέπει γύρω του καθημερινά. Χρειάζεται συστράτευση με το ΚΚΕ, που πέρα από όποια διαφωνία αποτελεί το κύριο φορέα αντίστασης στα δεινά που προκύπτουν από την πολιτική τους, κατέληξε το παιδί. Αυτός είναι ο δρόμος!!
--------------------------------------
Ανδρέας Μάζης, Γιατρός Χειρουργός, μέλος της Λαϊκής Συσπείρωσης και της Επιτροπής Πολιτισμού του Δήμου της Πάτρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου