Πρόσωπα και οικογένειες ρίχνονται στην «αρένα» για μερικά κλικς...
Γ.Β.
Ξεκινώντας με αυτό το ερώτημα κι αναζητώντας μια απάντηση -αντικειμενική- κι όχι βασισμένη στα συνηθισμένα πλαίσια αναπαραγωγής “ειδήσεων” ή ακόμα και στο υποκειμενικό κριτήριο του καθένα μας, σε οποιαδήποτε μηχανή αναζήτησης θα βρούμε ως πρώτη απάντηση το εξής:
«Η είδηση είναι η πληροφορία για κάποιο γεγονός που είναι ασυνήθιστο, πρωτοφανές ή νέο. Σημαντική είναι η έμφαση στον χρόνο που έγινε ένα γεγονός. Αναγκαία για μια εφημερίδα είναι η ποιότητα της είδησης. Η ταχύτητα στην αναμετάδοση της είδησης είναι δευτερεύων στόχος». Αυτό σύμφωνα με την Wikipedia.Ξεκινώντας από αυτήν την απάντηση φαίνεται ότι πέφτουμε πάνω σε πολλές… στρεβλώσεις με το τι τελικά εισπράττουμε ως είδηση από την πλειοψηφία των ΜΜΕ μόνο που το πρόβλημα δεν σταματά εκεί…
Αντίθετα, είναι σύνηθες, το φαινόμενο κατά το οποίο μια είδηση διαδίδεται ευρέως με μοναδικό κριτήριο την εμπορικότητα του εμπλεκόμενου προσώπου σε συνδυασμό με την απουσία κάποιας υπόγειας ή σκιώδους κάλυψης αυτού.
Πιο συγκεκριμένα, από το πρωί της Κυριακής (14/9), η πλειοψηφία των ΜΜΕ βρέθηκε να αναπαράγει μια είδηση σχετική με το Γιάννη Μάλαμα.
Στην περίπτωσή αυτή όμως ποια ήταν η είδηση, ποια η στόχευση και ποιο το αποτέλεσμα;
Σε κάθε περίπτωση το όλο συμβάν δεν έχει τα χαρακτηριστικά του πρωτοφανούς ή ακόμα κι αν τα έχει, μόλις λίγες μέρες πριν, δεν υπήρξε αντίστοιχη δημοσιότητα και έκθεση προσώπου γόνου μεγάλο οικογένειας που χτύπησε με το όχημα του αστυνομικό μέσω των ΜΜΕ.
Εδώ γεννιούνται εύλογα ερωτήματα ή καλύτερα είναι χρήσιμο και αναγκαίο για την ποιότητα και την στόχευση των ΜΜΕ να διατυπωθούν αυτά. Τι κρίνεται ως “πρωτοφανές και ασυνήθιστο” και ποια η πρόσβαση στην ποιότητα της είδησης και την ταχύτητα μετάδοσης της;
Πώς συμβαίνει στη μια περίπτωση τα ΜΜΕ να είναι άμεσα ενήμερα για τα πάντα και στην άλλη που μεταξύ πολλών άλλων αντίστοιχων ενδεικτικά αναφέρεται δεν έχουνε καμία πληροφορία και καμιά πρόσβαση σε στοιχεία της δικογραφίας και σε εμπλεκόμενα πρόσωπα;
Απολογία στον εισαγγελέα του 20χρονου μουσικού, Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2025. Ο μουσικός, συνελήφθη τα ξημερώματα της Κυριακής από αστυνομικούς της ΟΠΚΕ, μετά από επεισόδιο που πρωταγωνίστησε. Σύμφωνα με την Ελληνική Αστυνομία, το περιστατικό σημειώθηκε στις 05.25, όταν δύο άτομα χτύπησαν την πόρτα ταξί και εξύβρισαν τον οδηγό. Κατά τον αστυνομικό έλεγχο που ακολούθησε, ο ένας από αυτούς, αντέδρασε έντονα και επιτέθηκε λεκτικά στους αστυνομικούς. Όταν οι αστυνομικοί τον συνέλαβαν και προσπάθησαν να τον οδηγήσουν στο υπηρεσιακό όχημα, ο μουσικός αντιστάθηκε. Σύμφωνα με τις καταθέσεις, χτύπησε με το κεφάλι του δύο φορές έναν αστυνομικό, προκαλώντας του τραύματα στο αριστερό ζυγωματικό και στο κεφάλι.
Στην περίπτωση του Γιάννη Μάλαμα, δυστυχώς, συναντάμε χαρακτηριστικά ξένα με την σκοπό της ειδησιογραφίας.
Ένα περιστατικό που όμοια του έχουν υπάρξει και θα υπάρξουν γίνεται πρώτο θέμα σε μια χώρα που η δημοσιογραφία είναι στα τάρταρα. Σε μια χώρα που τα ΜΜΕ εν μέσω καραντίνας έχουν εισπράξει εκατομμύρια, που πιο επαχθή βάσει τον ΠΚ πράξεις μένουν στο σκοτάδι είτε υπό τον φόβο είτε υπό την προσταγή επίσημων ή μη κύκλων που κάνουν κουμάντο στο τι θα καταλήξει ως “είδηση”.
Μέσα σε λίγες ώρες από το συμβάν υπάρχει πλήρη ενημέρωση -άραγε από που- και παράλληλα μια ασυδοσία σχετικά με την αναπαραγωγή της είδησης.
Μια ασυδοσία που δεν κρίνεται μόνο στην πλειοψηφία των μέσων που από την πρώτη στιγμή έβγαλαν φωτογραφίες και ονόματα στην φορά αλλά από την εξυπηρέτηση ενός άλλου σκοπού, αυτού του κανιβαλισμού τελικά κάποιας προσωπικότητας κατά το δοκούν ακόμα και με ανεξέλεγκτα σχόλια στα σοσιαλ μίντια, σε μια λογική αρένας που “τιμωρεί” μέσω σχολίων και αφορισμών ολόκληρες οικογένειες μπας και καταλαγιάσει ο καθημερινός θυμός της μάζας για όσα βιώνει, όσα δεν μαθαίνει με ονόματα και φωτογραφίες, για όσα η δημοσιογραφία δεν έχει ή δεν της επιτρέπεται να εχει “πρόσβαση” και “ποιότητα”.
Σε μια χώρα που ακόμα αναζητεί έστω και μέσω κάποιας είδησης στα ΜΜΕ τους δεκάδες εμπλεκόμενους στο κύκλωμα του Κολωνού, στήνεται με άνεση μια .. “αρένα” όχι για την πράξη, όχι για την ενημέρωση αλλά για την εξυπηρέτηση σκοπών που και τα μέσα εξυπηρετούν.
Ζούμε σε μια περίοδο που από την μία τα ίδια τα μέσα τροφοδοτούν την ανθρωποφαγία όταν δεν τους είναι επικίνδυνη και από την άλλη καλλιεργείται απόλυτα συνειδητά ένας “μηχανισμός” που ο άνθρωπος πίσω από ένα πληκτρολόγιο θα “καταδικάζει” ενέργειες με τρόπο βίαιο, υβριστικό και έννομο μπας και νιώσει την ψευδαίσθηση του “ισχυρού” ζώντας ανίσχυρος σε μια διαλυμένη χώρα εμπεδώνοντας ολο και πιο συντηρητικές και ακραίες συμπεριφορές.
Τα ίδια μέσα που σωστά αναπαράγουν λίγες μέρες τον υπουργό Άδωνι που κινείται νομικά κατά πολίτη με αφορμή ανάρτηση του στο διαδίκτυο, “επιτρέπουν” ένα σορό σχόλια που προσβάλουν προσωπικότητες και ξεπερνούν τα όρια του νόμου όχι γιατί δεν ξέρουν αλλά γιατί έτσι πιο άμεσα και επιτακτικά αναπαράγουν μια ολόκληρη “κουλτούρα” αρένας και ανθρωποφαγίας μπας και νιώσει ενα ψήγμα συμμετοχής σε κάτι η κοινωνία που διαρκώς υποβαθμίζεται, που διαρκώς μαθαίνει να ζει στον βούρκο, που χωρίς καμία ιδιαίτερη “κινητικότητα” στα ΜΜΕ βλέπει να “κλείνει” άρων άρων η υπόθεση στα Τέμπη κι όλο αυτό με την μόνιμη και συνεχή συμμετοχή τρολς κατά τρόπο που ομοιάζει με επίσημο κυβερνητικό μηχανισμό σχολιάζοντας τελικά όχι την είδηση άλλα το πρόσωπο κι αυτό ποτέ με κριτήριο αντικειμενικό αλλά πάντα αντιδραστικό και επικίνδυνο.
Η είδηση της σύλληψης του Γιάννη Μάλαμα και η διαχείριση της αποδεικνύει ξανά πως ζούμε μια τρομακτικά επικίνδυνη και σκοτεινή περίοδο με επιδιώξεις πολύ πιο έντονες από το πως τελικά θα λειτουργούν τα ΜΜΕ που άλλωστε δρουν ως μηχανισμός.
Η πρώτιστη επιδίωξη είναι να χαθεί κάθε συνεκτικό στοιχείο μιας πραγματικής κοινωνίας και μα φτιαχτεί μια αρένα μέσα στην οποία ο ένας θα κυνηγάει τον άλλον αντί όλοι να “κυνηγούν” τον πραγματικό εχθρό και τελικά αυτό είναι η μόνη είδηση…
Ένα περιστατικό που όμοια του έχουν υπάρξει και θα υπάρξουν γίνεται πρώτο θέμα σε μια χώρα που η δημοσιογραφία είναι στα τάρταρα. Σε μια χώρα που τα ΜΜΕ εν μέσω καραντίνας έχουν εισπράξει εκατομμύρια, που πιο επαχθή βάσει τον ΠΚ πράξεις μένουν στο σκοτάδι είτε υπό τον φόβο είτε υπό την προσταγή επίσημων ή μη κύκλων που κάνουν κουμάντο στο τι θα καταλήξει ως “είδηση”.
Μέσα σε λίγες ώρες από το συμβάν υπάρχει πλήρη ενημέρωση -άραγε από που- και παράλληλα μια ασυδοσία σχετικά με την αναπαραγωγή της είδησης.
Μια ασυδοσία που δεν κρίνεται μόνο στην πλειοψηφία των μέσων που από την πρώτη στιγμή έβγαλαν φωτογραφίες και ονόματα στην φορά αλλά από την εξυπηρέτηση ενός άλλου σκοπού, αυτού του κανιβαλισμού τελικά κάποιας προσωπικότητας κατά το δοκούν ακόμα και με ανεξέλεγκτα σχόλια στα σοσιαλ μίντια, σε μια λογική αρένας που “τιμωρεί” μέσω σχολίων και αφορισμών ολόκληρες οικογένειες μπας και καταλαγιάσει ο καθημερινός θυμός της μάζας για όσα βιώνει, όσα δεν μαθαίνει με ονόματα και φωτογραφίες, για όσα η δημοσιογραφία δεν έχει ή δεν της επιτρέπεται να εχει “πρόσβαση” και “ποιότητα”.
Σε μια χώρα που ακόμα αναζητεί έστω και μέσω κάποιας είδησης στα ΜΜΕ τους δεκάδες εμπλεκόμενους στο κύκλωμα του Κολωνού, στήνεται με άνεση μια .. “αρένα” όχι για την πράξη, όχι για την ενημέρωση αλλά για την εξυπηρέτηση σκοπών που και τα μέσα εξυπηρετούν.
Ζούμε σε μια περίοδο που από την μία τα ίδια τα μέσα τροφοδοτούν την ανθρωποφαγία όταν δεν τους είναι επικίνδυνη και από την άλλη καλλιεργείται απόλυτα συνειδητά ένας “μηχανισμός” που ο άνθρωπος πίσω από ένα πληκτρολόγιο θα “καταδικάζει” ενέργειες με τρόπο βίαιο, υβριστικό και έννομο μπας και νιώσει την ψευδαίσθηση του “ισχυρού” ζώντας ανίσχυρος σε μια διαλυμένη χώρα εμπεδώνοντας ολο και πιο συντηρητικές και ακραίες συμπεριφορές.
Τα ίδια μέσα που σωστά αναπαράγουν λίγες μέρες τον υπουργό Άδωνι που κινείται νομικά κατά πολίτη με αφορμή ανάρτηση του στο διαδίκτυο, “επιτρέπουν” ένα σορό σχόλια που προσβάλουν προσωπικότητες και ξεπερνούν τα όρια του νόμου όχι γιατί δεν ξέρουν αλλά γιατί έτσι πιο άμεσα και επιτακτικά αναπαράγουν μια ολόκληρη “κουλτούρα” αρένας και ανθρωποφαγίας μπας και νιώσει ενα ψήγμα συμμετοχής σε κάτι η κοινωνία που διαρκώς υποβαθμίζεται, που διαρκώς μαθαίνει να ζει στον βούρκο, που χωρίς καμία ιδιαίτερη “κινητικότητα” στα ΜΜΕ βλέπει να “κλείνει” άρων άρων η υπόθεση στα Τέμπη κι όλο αυτό με την μόνιμη και συνεχή συμμετοχή τρολς κατά τρόπο που ομοιάζει με επίσημο κυβερνητικό μηχανισμό σχολιάζοντας τελικά όχι την είδηση άλλα το πρόσωπο κι αυτό ποτέ με κριτήριο αντικειμενικό αλλά πάντα αντιδραστικό και επικίνδυνο.
Η είδηση της σύλληψης του Γιάννη Μάλαμα και η διαχείριση της αποδεικνύει ξανά πως ζούμε μια τρομακτικά επικίνδυνη και σκοτεινή περίοδο με επιδιώξεις πολύ πιο έντονες από το πως τελικά θα λειτουργούν τα ΜΜΕ που άλλωστε δρουν ως μηχανισμός.
Η πρώτιστη επιδίωξη είναι να χαθεί κάθε συνεκτικό στοιχείο μιας πραγματικής κοινωνίας και μα φτιαχτεί μια αρένα μέσα στην οποία ο ένας θα κυνηγάει τον άλλον αντί όλοι να “κυνηγούν” τον πραγματικό εχθρό και τελικά αυτό είναι η μόνη είδηση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου