Από τις υψηλότερες στην Ευρώπη η φορολογική επιβάρυνση της εργασίας στην Ελλάδα ● Η υψηλότερη φορολογική επιβάρυνση της εργασίας σχετίζεται με τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα της χώρας….
Οταν μια εταιρεία συμβούλων όπως η PWC, υπεράνω κάθε υποψίας για αισθήματα ταξικής αλληλεγγύης στους μισθωτούς εργαζόμενους, δημοσιεύει έκθεση της οποίας το γενικό συμπέρασμα είναι πως στην Ελλάδα τα φορολογικά βάρη της μισθωτής εργασίας είναι πολύ υψηλά, και μάλιστα τη δημοσιεύει λίγες μέρες ύστερα από την ανακοίνωση του κυβερνητικού φορολογικού «πακέτου» στη ΔΕΘ, τότε ένα κίνητρο μπορούμε να σκεφτούμε: ότι κρίνει πως η κυβερνητική πολιτική είναι ενάντια στα συμφέροντα του συστήματος, ενάντια στον καπιταλιστικό «ορθολογισμό».
Δύο αναφορές της έκθεσης ενισχύουν αυτό το συμπέρασμα.
Η πρώτη είναι απόσπασμα από την έκθεση της Επιτροπής Πισσαρίδη του 2020: «Η υπέρμετρη επιβάρυνση της μισθωτής εργασίας από φόρους και εισφορές, ειδικά στη μεσαία εισοδηματική κλίμακα, έχει αρνητικές συνέπειες στη διεθνή ανταγωνιστικότητα». Τότε, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι η «σύσταση» αυτή παρέπεμπε ειδικά στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.
Η επαναφορά της σήμερα, ωστόσο, που οι ασφαλιστικές εισφορές έχουν στο μεταξύ μειωθεί κατά 5,4% σε σχέση με τα επίπεδα του 2020 και πλέον λίγα απομένουν να γίνουν σε αυτόν τον τομέα χωρίς να διογκωθούν οι συνέπειες στις σχετικές ασφαλιστικές καλύψεις (ανεργίας, υγειονομικές κ.λπ.), παραπέμπει στο κυρίως σώμα της φορολογικής επιβάρυνσης και συνιστά, εμμέσως πλην σαφώς, μομφή στην κυβερνητική πολιτική στο θέμα της φορολογίας.
Μισθωτοί
Η δεύτερη αναφορά της έκθεσης αφορά σχετικά πρόσφατες δηλώσεις του Ελληνα κεντρικού τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος στο πλαίσιο των δημόσιων προβληματισμών εν όψει των ανακοινώσεων του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ είχε πει:
«Πρέπει να δούμε το όλο σύστημα εις όφελος των μισθωτών, γιατί αυτή τη στιγμή αν κάποιος αδικείται στην Ελλάδα, είναι ο μισθωτός. Αρα λοιπόν, αν γίνουν αλλαγές, θα γίνουν υπέρ του μισθωτού, υπέρ της εργασίας».
Για να μην υπάρξει καμία παρερμηνεία για την κεντρική αιχμή της έκθεσης, το πρώτο κεφάλαιο τιτλοφορείται «Ανάγκη για ένα πιο ‘‘φιλικό’’ προς τη μισθωτή εργασία φορολογικό πλαίσιο»…
Τα βασικά σημεία-συμπεράσματα της έκθεσης είναι τα εξής:
● Οι φορολογικές μειώσεις των τελευταίων χρόνων αφορούσαν την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και την προσέλκυση επενδύσεων. Στον αντίποδα, οι μειώσεις που αφορούσαν τη μισθωτή εργασία ήταν περιορισμένες – με τα δικά μας λόγια, η επιχειρηματικότητα είναι κερδισμένη, ενώ η μισθωτή εργασία είναι αδικημένη από τη φορολογική πολιτική.
● Για να αξιολογηθεί η αναπροσαρμογή της φορολογικής κλίμακας στην Ελλάδα, η έκθεση προβαίνει σε συγκριτική αξιολόγηση της Ελλάδας με χώρες της Μεσογείου και των Βαλκανίων, αλλά και της Δυτικής Ευρώπης. Τα ευρήματα είναι τα εξής:
Ανταγωνιστικότητα: Στο παρατιθέμενο γράφημα φαίνεται ότι η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας είναι χαμηλά στην κατάταξη των επιλεγμένων χωρών, κάτω ακόμη και από τη Ρουμανία. Ως εργαλεία κάλυψης του ελλείμματος ανταγωνιστικότητας η έκθεση βλέπει τις επενδύσεις που δημιουργούν σταθερές θέσεις απασχόλησης κυρίως στον μεταποιητικό τομέα και την ελάφρυνση του φορολογικού βάρους στη μισθωτή εργασία.
Φορολογική επιβάρυνση της μισθωτής εργασίας: Η έκθεση διαπιστώνει ότι η μισθωτή απασχόληση επιβαρύνεται με ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά φόρων, που αυξάνουν το κόστος ειδικά για θέσεις υψηλής ειδίκευσης.
Διάμεσο καθαρό εισόδημα: Η έκθεση θεωρεί ότι είναι απολύτως «εντός θέματος» να υπογραμμίσει ότι το διαθέσιμο διάμεσο καθαρό εισόδημα των μισθωτών στην Ελλάδα κινείται σε χαμηλά επίπεδα. Ο μέσος ευρωπαϊκός όρος (Ε.Ε.) είναι 19.000 ευρώ, ενώ στην Ελλάδα είναι μόλις 10.000 ευρώ, στη δε κατάταξη των 12 χωρών που έχουν επιλεγεί, η Ελλάδα είναι 4η από το τέλος.
Οσον αφορά τους φορολογικούς συντελεστές, η έκθεση διαπιστώνει ότι:
● Η Ελλάδα καταγράφει τον χαμηλότερο ελάχιστο φορολογικό συντελεστή, αλλά ταυτόχρονα εφαρμόζει τον υψηλότερο φορολογικό συντελεστή σε σχετικά χαμηλό επίπεδο εισοδήματος. Ετσι, το φορολογικό σύστημα στην Ελλάδα διακρίνεται από περιορισμένη προοδευτικότητα, η οποία εξαντλείται σε περιορισμένο εύρος εισοδήματος.
● Οι εκπτώσεις φόρου στην Ελλάδα είναι πιο περιορισμένες σε σύγκριση με τις άλλες επιλεγμένες χώρες.
● Η μέση φορολογική επιβάρυνση είναι μεγαλύτερη από τις περισσότερες χώρες του δείγματος και από τον μέσο όρο των χωρών.
«Πρέπει να δούμε το όλο σύστημα εις όφελος των μισθωτών, γιατί αυτή τη στιγμή αν κάποιος αδικείται στην Ελλάδα, είναι ο μισθωτός. Αρα λοιπόν, αν γίνουν αλλαγές, θα γίνουν υπέρ του μισθωτού, υπέρ της εργασίας».
Για να μην υπάρξει καμία παρερμηνεία για την κεντρική αιχμή της έκθεσης, το πρώτο κεφάλαιο τιτλοφορείται «Ανάγκη για ένα πιο ‘‘φιλικό’’ προς τη μισθωτή εργασία φορολογικό πλαίσιο»…
Τα βασικά σημεία-συμπεράσματα της έκθεσης είναι τα εξής:
● Οι φορολογικές μειώσεις των τελευταίων χρόνων αφορούσαν την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και την προσέλκυση επενδύσεων. Στον αντίποδα, οι μειώσεις που αφορούσαν τη μισθωτή εργασία ήταν περιορισμένες – με τα δικά μας λόγια, η επιχειρηματικότητα είναι κερδισμένη, ενώ η μισθωτή εργασία είναι αδικημένη από τη φορολογική πολιτική.
● Για να αξιολογηθεί η αναπροσαρμογή της φορολογικής κλίμακας στην Ελλάδα, η έκθεση προβαίνει σε συγκριτική αξιολόγηση της Ελλάδας με χώρες της Μεσογείου και των Βαλκανίων, αλλά και της Δυτικής Ευρώπης. Τα ευρήματα είναι τα εξής:
Ανταγωνιστικότητα: Στο παρατιθέμενο γράφημα φαίνεται ότι η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας είναι χαμηλά στην κατάταξη των επιλεγμένων χωρών, κάτω ακόμη και από τη Ρουμανία. Ως εργαλεία κάλυψης του ελλείμματος ανταγωνιστικότητας η έκθεση βλέπει τις επενδύσεις που δημιουργούν σταθερές θέσεις απασχόλησης κυρίως στον μεταποιητικό τομέα και την ελάφρυνση του φορολογικού βάρους στη μισθωτή εργασία.
Φορολογική επιβάρυνση της μισθωτής εργασίας: Η έκθεση διαπιστώνει ότι η μισθωτή απασχόληση επιβαρύνεται με ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά φόρων, που αυξάνουν το κόστος ειδικά για θέσεις υψηλής ειδίκευσης.
Διάμεσο καθαρό εισόδημα: Η έκθεση θεωρεί ότι είναι απολύτως «εντός θέματος» να υπογραμμίσει ότι το διαθέσιμο διάμεσο καθαρό εισόδημα των μισθωτών στην Ελλάδα κινείται σε χαμηλά επίπεδα. Ο μέσος ευρωπαϊκός όρος (Ε.Ε.) είναι 19.000 ευρώ, ενώ στην Ελλάδα είναι μόλις 10.000 ευρώ, στη δε κατάταξη των 12 χωρών που έχουν επιλεγεί, η Ελλάδα είναι 4η από το τέλος.
Οσον αφορά τους φορολογικούς συντελεστές, η έκθεση διαπιστώνει ότι:
● Η Ελλάδα καταγράφει τον χαμηλότερο ελάχιστο φορολογικό συντελεστή, αλλά ταυτόχρονα εφαρμόζει τον υψηλότερο φορολογικό συντελεστή σε σχετικά χαμηλό επίπεδο εισοδήματος. Ετσι, το φορολογικό σύστημα στην Ελλάδα διακρίνεται από περιορισμένη προοδευτικότητα, η οποία εξαντλείται σε περιορισμένο εύρος εισοδήματος.
● Οι εκπτώσεις φόρου στην Ελλάδα είναι πιο περιορισμένες σε σύγκριση με τις άλλες επιλεγμένες χώρες.
● Η μέση φορολογική επιβάρυνση είναι μεγαλύτερη από τις περισσότερες χώρες του δείγματος και από τον μέσο όρο των χωρών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου