Μόνο τους πρώτους εννιά μήνες του χρόνου, οι τέσσερις μεγάλες τράπεζες της χώρας, δηλαδή η Eurobank, η Εθνική, η Πειραιώς και η Alpha, οι λεγόμενες «συστημικές» (ίσως γιατί μας ληστεύουν συστηματικά) είχαν, συγκεντρωτικά, καθαρά κέρδη 3,5 δισεκατομμυρίων ευρώ! Αυτό το γιγαντιαίο ποσό προέκυψε κυρίως από τους τόκους δανεισμού και τις προμήθειες, δηλαδή από το νταβατζιλίκι που ασκούν αυτοί οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί σε κάθε οικονομική συναλλαγή μας...Ακόμα κι αυτοί, οι κατσαπλιάδες του λευκού κολάρου, μίλησαν για «μη προβλεπόμενα κέρδη», μένοντας κι οι ίδιοι έκθαμβοι από το ύψος αυτού του αδιανόητου πλιάτσικου εις βάρος του ελληνικού λαού, αλλά, υποθέτω, κι από την ανυπαρξία της οποιασδήποτε μαζικής αντίδρασης σ’ αυτό. Οι Ελληνίδες κι οι Ελληνες, όλοι μας, συνεχίζουμε να κάνουμε χρήση των τραπεζικών προϊόντων, από τη σύναψη ενός ληστρικού δανείου, μέχρι την αγορά ενός καπουτσίνο ή την πληρωμή ενός λογαριασμού μέσω i-banking, παραμένοντας παθητικοί, εθελόδουλοι, σκλαβάκια της ευκολίας του πλαστικού χρήματος και των ηλεκτρονικών συναλλαγών με το κομπιούτερ και το κινητό μας, που, τελικά, αποδεικνύεται πως τις πληρώνουμε πανάκριβα.
Και, επιπλέον, νομίζουμε πως είμαστε και πολύ cool, σαν αυτούς τους χαζοχαρούμενους που εμφανίζονται στις τραπεζικές διαφημίσεις, πως είμαστε πολύ μοντέρνοι και προχωρημένοι, σχεδόν συνέταιροι με τους τραπεζίτες, μ’ αυτούς τους κοστουμάτους και ταγιεράτους κροκόδειλους, που ανοίγουν τώρα σαμπάνιες, γιορτάζοντας τον πλούτο τους, που τρέφεται από τη φτώχεια μας.
Και το υπέροχο είναι πως όλη αυτή η ουρανομήκης αισχροκέρδεια των τραπεζών είναι απολύτως νόμιμη, κι όχι μόνο νόμιμη, αλλά θεωρείται και ζηλευτή, εποικοδομητική, αναπτυξιακή, θετική για την εθνική οικονομία από όλες τις «συστημικές» (...) πολιτικές δυνάμεις. Και πώς να είναι διαφορετικά, αφού αυτές δεν είναι τίποτα άλλο παρά κελύφη, γάντια, που το μεγάλο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο φοράει στο μακρύ του χέρι. «Αισχροκέρδεια» είπα πριν; Α, αυτή είναι μια μεγάλη, βαριά λέξη.
Το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας ορίζει, πρώτον, την αισχροκέρδεια ως την «επίτευξη υπερβολικού κέρδους με διάφορους τρόπους, π.χ. με τη νοθεία εμπορεύματος, την απάτη και την πώληση σε υψηλότερες τιμές από τις επιτρεπτές», με συνώνυμη την «κερδοσκοπία». Η δεύτερη σημασία της αισχροκέρδειας είναι «η υπερβολική αύξηση των τιμών των προϊόντων, που τα καθιστά απρόσιτα στον καταναλωτή».
Βέβαια, η λέξη παράγεται από το «κέρδος» και τον «αισχρό», με προέλευση το «αίσχος». Αυτό σημαίνει «οτιδήποτε προκαλεί ντροπή ή αποτροπιασμό, επειδή αντίκειται σε ό,τι θεωρείται σωστό, δίκαιο, ηθικό». Συνώνυμες λέξεις του αίσχους: αχρειότητα, ατιμία, ντροπή, όνειδος, εξευτελισμός... Οσο για το κέρδος, αυτό είναι οτιδήποτε αποκομίζει κάποιος υπέρ του, καθετί που αποκτά κανείς επιπλέον σε σχέση μ’ ό,τι έδωσε. Το Λεξικό αναφέρει πως πιθανώς η λέξη κέρδος προκύπτει από την ινδοευρωπαϊκή ρίζα *kerda, που είναι ο επιδέξιος, ο επιτήδειος...
Τώρα, είναι καθαρά προσωπικό θέμα, που έχει να κάνει με την ιδεολογία και τον βαθμό πολιτικής συνείδησης του καθενός και της καθεμιάς από μας, το πώς θα χαρακτηρίσει την υπερβολική κερδοφορία των τραπεζών. Εάν είμαστε απέναντι στους τραπεζίτες, στην άλλη κοινωνική όχθη, που δεν συσσωρεύει πλούτο, αλλά τη βγάζει όπως μπορεί, με πολύ κόπο, τότε αυτά τα πελώρια κέρδη των τραπεζών μόνο προσβολή είναι στην αξιοπρέπειά μας, στην τιμή και την υπόληψή μας.
Είναι σαν να βλέπουμε το μαυραγορίτη να χτίζει μέγαρα από τα τιμαλφή που του δώσαμε για έναν τενεκέ λάδι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου