Η Συστημική Κρίση της Πολιτικής-Η Κοινωνική Αντιπολίτευση & η Γυμνή Μετάβαση στη Γεωπ Αβεβαιότητα

Στις "Αντιθέσεις" μια μεγάλη συζήτηση για την εποχή της Γενικευμένης Κρίσης με τις πολυεπίπεδες εικόνες της,  από την γεωπολιτική και την γεωοικονομία στις κρίσεις της πολιτικής, της εκπροσώπησης, των θεσμών, του δημογραφικού, της κοινωνικής αναπαραγωγής. Μήπως τελικά είμαστε σε μια πληθωριστική χρήση του όρου, που ουσιαστικά ακυρώνει τις δυνατότητες αντιμετώπισής της;

Κοινωνία και πολιτική, δρόμοι παράλληλοι σε αποκλίνουσα πορεία.

Το πολιτικό σύστημα, τα αδιέξοδα και η κοινωνική αντιπολίτευση με το κενό εκπροσώπησης

Ο ρόλος των θεσμών, της πληροφόρησης και των ΜΜΕ, στην εποχή της διαφθοράς και της εικόνας γενικευμένης παρακμής.

Στο στούντιο των "Αντιθέσεων" ο Μιχάλης Σπουρδαλάκης, Ηρακλειώτης Ομότιμος Καθηγητής  Πολιτικής  Κοινωνιολογίας,  στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), πρώην  Κοσμήτορας στη  Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών, Πρόεδρος της Επιτροπής Διαλόγου για την Συνταγματική Αναθεώρηση (2016 - 2018) και πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής  Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης

Στην εκπομπή παρεμβαίνουν και δίνουν την οπτική τους οι:

• Λευτέρης Κουσούλης - Πολιτικός αναλυτής και Σύμβουλος Στρατηγικής Πολιτικής Επικοινωνίας
• και  ο Απόστολος Αποστόλου - Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας

📺 ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ με τον Γιώργο Σαχίνη στην ΚΡΗΤΗ TV

Η τύχη της Πόπης και η μαύρη μας η μοίρα

Δύο άνθρωποι που έχουν κερδίσει χρήματα από τα τυχερά αυτά παιχνίδια πέρασαν την πόρτα της Εξεταστικής Επιτροπής που διερευνά το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Η Ντάμα

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ, προσωπικά, δεν ξέρω κανέναν από το κοντινό μου περιβάλλον που έχει κερδίσει το Τζόκερ ή το Λαχείο. Με διαφορά, όμως, μερικών ημερών δύο άνθρωποι που έχουν κερδίσει χρήματα από τα τυχερά αυτά παιχνίδια πέρασαν την πόρτα της Εξεταστικής Επιτροπής που διερευνά το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Ο λόγος για τον Ανδρέα Στρατάκη – γνωστός ως ο «Χασάπης» – και την Πόπη Σεμερτζίδου – γνωστή ως η «αγρότισσα με τη Ferrari». Τυχεροί εκεί στη ΝΔ. Αν γνωρίσετε κάποιο «γαλάζιο» στέλεχος μην του ζητήσετε ρουσφέτι, τους αριθμούς του Τζόκερ να ζητήσετε. t.co/MOCxbBpz7B / X

*** Η κόρη του «Χασάπη» έχει κερδίσει το λαχείο τρεις φορές και κάμποσες ακόμα ο σύντροφος της Πόπης. Δεν θυμόταν ακριβώς η γυναίκα. Ούτε πότε, ούτε τα ποσά, ούτε πόσες φορές, αποδεικνύοντας ότι η Εξεταστική Επιτροπή είναι μια διαδικασία της πλάκας. Διότι αν δεν ήταν θα έπρεπε να έχει ανά χείρας τις φορολογικές της δηλώσεις και τα ποσά που δηλώθηκαν ως κερδισμένα από τυχερά παιχνίδια.

atwHMLAAM6 / X

*** Χωρίς ίχνος μακιγιάζ – κάτι που δεν το συνηθίζει όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες που η ίδια ανεβάζει σωρηδόν στα κοινωνικά της δίκτυα, δεκάδες εκ των οποίων με κορυφαία στελέχη της ΝΔ και φυσικά τον πρωθυπουργό – προφανώς για να πείσει τα μέλη της Εξεταστικής ότι «3,5 μήνες έχει χάσει τον ύπνο της» και με μαλλί βαμμένο που της πρόσθετε χρόνια, η Πόπη πήγε στην Εξεταστική χωρίς τα απαιτούμενα έγγραφα που αφορούν τις επιδοτήσεις και τις οικονομικές της συναλλαγές. 🇺🇸🇬🇷jqAS210PkF / X

*** Όσο για το αν διατηρεί την κομματικής της ταυτότητα, η ίδια είπε πως δεν έχει ενημερωθεί για κάτι άλλο και πως την περασμένη Κυριακή, στις εσωκομματικές εκλογές θα πήγαινε να ψηφίσει, αλλά είχε δουλειά. Η ΝΔ διέρρευσε την απόφαση για την αναστολή της κομματικής ιδιότητας, αλλά η αντιπολίτευση κατήγγειλε το έγγραφο ως fake. Αναρωτιέμαι, πάντως, γιατί δεν ξέρω, αν το κυβερνών κόμμα, όντως, είχε αναστείλει την κομματικής της ιδιότητα, δεν θα το έδινε να το παίξουν τα φιλικά της Μέσα. Δεν θυμάμαι να διάβασα κάτι τέτοιο και εγώ ειδικά αυτά τα διαβάζω. Sharkαστικόςστο X

*** Είπε ότι δεν έχει γίνει κατάσχεση χρημάτων ή ακίνητης περιουσίας, αλλά παραδέχθηκε ότι έχουν δεσμευτεί λογαριασμοί. Τι ποσά αφορά αυτή η δέσμευση; Ούτε αυτό θυμόταν. Δεν θυμόταν ούτε πόσα χρήματα έχουν δαπανηθεί, συνολικά, από τα 2,6 εκατ. ευρώ που φέρεται να πήρε η ίδια, ο σύντροφός της και η οικογένειά του. Θυμόταν να πει, όμως, ότι έχει στοχοποιηθεί. Από ποιους δεν ήξερε. Δάφνη Πικροδάφνηστο X

*** Τη ρώτησαν ποιος από τη Νέα Δημοκρατία τη διόρισε στη θέση της συντονίστριας κοινοτικών πόρων και γυναικείας επιχειρηματικότητας. Ξέρετε τι απάντησε; «Ο Γιώργος», χωρίς επίθετο γιατί κι αυτό δεν το θυμόταν. Λιαρδα🍸🍷🍺στο X

*** Κέρδισε όμως στην αγάπη. Είπε ότι δεν είναι με τον σύντροφό της για τα λεφτά. Τα λεφτά δεν την ενδιαφέρουν. Άλλωστε το να ανεβάζεις βίντεο οδηγώντας Porsche και Ferrari δεν μαρτυρά αυτό. Όλοι δεν έχουμε από δύο τέτοια αυτοκίνητα στο γκαράζ μας; omg3lolzστο X

www.documentonews.gr

«Κάντε τη Βενεζουέλα να ουρλιάξει (ξανά)»

Οι ΗΠΑ έχουν αποκτήσει μια εμμονή με τη Βενεζουέλα εδώ και πολύ καιρό.

Θέμης Τζήμας

Οι ΗΠΑ έχουν αποκτήσει μια εμμονή με τη Βενεζουέλα εδώ και πολύ καιρό. Από τη μια τα πετρέλαια, από την άλλη ο επίμονος Τσαβισμός δεν είναι δυσεξήγητο γιατί τόσοι πρόεδροι των ΗΠΑ θέλουν με κάθε τρόπο να επιβάλλουν αλλαγή καθεστώτος στη Βενεζουέλα. Ο πρόεδρος Τραμπ δεν θα μπορούσε να διαφέρει αν και με τον δικό του τρόπο, κινείται μεταξύ προετοιμασίας πολέμου και υπονοούμενων περί διαπραγμάτευσης με τον πρόεδρο της Βενεζουέλας.
Ενώ η Τάλσι Γκάμπαρντ εξαγγέλλει ότι η πολιτική της αλλαγής καθεστώτων έχει τερματιστεί, η κυβέρνηση την οποία υπηρετεί προωθεί ακριβώς αυτήν την πολιτική, σε μια απόδειξη του γεγονότος ότι ο δημόσιος λόγος δεν έχει καμία αξιοπιστία. Πρόκειται για μια εκδοχή οργουελιανής φάρσας.
Ενώ η Τάλσι Γκάμπαρντ λοιπόν ξοδεύει δίπλα στον Τραμπ το όποιο κεφάλαιο αξιοπιστίας είχε συγκεντρώσει, φαίνεται ότι οι ΗΠΑ πειραματίζονται με κάποια εκδοχή ναυτικού αποκλεισμού της Βενεζουέλας. Κάποια ρωσικά τάνκερ φαίνεται ότι εμποδίστηκαν από πολεμικά πλοία των ΗΠΑ ως προς το να προσεγγίσουν τα χωρικά ύδατα της Βενεζουέλας, με αποτέλεσμα ορισμένοι να μιλούν ακόμα και για έναν σιωπηρό ναυτικό αποκλεισμό της χώρας, χωρίς κάτι τέτοιο ωστόσο να επιβεβαιώνεται. H εν λόγω πολιτική έρχεται να υλοποιηθεί ενώ η Βενεζουέλα αφενός προβαίνει σε κινητοποίηση του λαού της, αφετέρου ανανεώνει για άλλα 15 χρόνια τη συνεργασία με ρωσικές εταιρείες για την αξιοποίηση κοιτασμάτων της.

Ο εναέριος χώρος της Βενεζουέλας «άδειασε» από πτήσεις μετά από απειλές από πλευράς των ΗΠΑ, ενώ ενέργειες που δείχνουν να είναι σαμποτάζ έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται εναντίον υποδομών στη Βενεζουέλα. Την ίδια στιγμή, φαίνεται ότι έχει δοθεί από τις ΗΠΑ έγκριση για νέα φάση επιχειρήσεων αποσταθεροποίησης κατά της βενεζουελάνικης κυβέρνησης, με στόχο να εξαναγκάσουν τον Μαδούρο σε φυγή. Την ίδια στιγμή διακινούνται φήμες για κάποια προσφορά συνεργασίας μεταξύ ΗΠΑ- Βενεζουέλας, στο πλαίσιο της οποίας ο πρόεδρος των ΗΠΑ ακολουθεί τις συνήθεις εκβιαστικές πολιτικές. ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει ταυτοχρόνως με τις απειλές του πει ότι θα μιλήσει σύντομα με τον ομόλογό του της Βενεζουέλας.
Για τη Βενεζουέλα, πέρα από τις επωφελείς όποιες κινήσεις τακτικής, το να ενδώσει στις απειλές των ΗΠΑ θα σημάνει ότι θα το πληρώσει με την ανεξαρτησία της και με τις όποιες επιτυχίες του Τσαβισμού, μετατρεπόμενη σε οικόπεδο των ΗΠΑ. Οι τελευταίες δεν έχουν παραιτηθεί ποτέ από τον στόχο της πραξικοπηματικής ανατροπής της ηγεσίας της χώρας και δεν το κρύβουν. Με βάση αποκαλύψεις της ιστοσελίδας “The Grayzone” συμβόλαιο 221 εκατομμυρίων δολαρίων είχε υπογραφεί κατά την πρώτη θητεία Τραμπ με τον Χουάν Γκουαϊδό, με στόχο την ανατροπή Μαδούρο (θυμάται παρεμπιπτόντως κανείς τα μηνύματα της κας Μητσοτάκη😉 Αξιωματούχοι του Τραμπ, όπως ήταν οι Έλιοτ Άμπραμς, Τζον Μπόλτον, γνώριζαν και είχαν συν-σχεδιάσει σχέδιο εισβολής στη Βενεζουέλα, προετοιμάζοντας παραλλήλως πριν ακόμα από την ανατροπή Μαδούρο την εταιρεία εκείνη που θα λεηλατούσε τον πλούτο της χώρας, σε συνεργασία με τους συνεργάτες του Γκουαϊδό. Για περίπου μια δεκαετία, η εταιρεία «The Rendon Group» διέπραττε σαμποτάζ μέσα στη Βενεζουέλα. Φυσικά πρόκειται για εταιρεία-βιτρίνα των ξένων μυστικών υπηρεσιών. Εν τω μεταξύ το FBI γνώριζε ήδη ότι η ομάδα Γκουαϊδό έκλεβε τα λεφτά που έστελναν οι ΗΠΑ υπό μορφή ανθρωπιστικής βοήθειας και ότι η διαφθορά στη βενεζουελάνικη αντιπολίτευση ήταν απελπιστικώς εκτεταμένη.
Φυσικά, η υποστήριξη των ΗΠΑ (και των συμμάχων τους) προς τον Γκουαϊδό ως δήθεν μεταβατικό πρόεδρο της Βενεζουέλας επέτρεψε τη λεηλασία του πλούτου της Βενεζουέλας με τον γνωστό τρόπο που εφαρμόστηκε και εναντίον της Ρωσίας λίγο αργότερα. Η αναγνώριση του Γκουαϊδό από την Ουάσιγκτον επέτρεψε την κλοπή των αποθεμάτων χρυσού της Βενεζουέλας από την Τράπεζα της Αγγλίας, καθώς και την απαλλοτρίωση του πιο πολύτιμου περιουσιακού στοιχείου της, της Citgo, του διεθνούς βραχίονα της κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας PDVSA. Αποσπώντας δισεκατομμύρια δολάρια πλούτου από την εκλεγμένη κυβέρνηση στο Καράκας, η κυβέρνηση των ΗΠΑ όχι μόνο τροφοδότησε τη φτώχεια και τη μαζική μετανάστευση, αλλά προκάλεσε διαφθορά από τις προσωπικότητες της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας που χρηματοδοτήθηκαν από τα κλεμμένα περιουσιακά στοιχεία.
Περαιτέρω, οι προσπάθειες πραξικοπηματικής ανατροπής και του Μαδούρο όπως παλιότερα το Τσάβες δεν έμειναν μόνο στο επίπεδο του σχεδιασμού. Το 2020, στις 3 Μάϊου, ομάδα κομάντος από τις ΗΠΑ μαζί με ορισμένους Βενεζουελάνους αποβιβάστηκαν στη χώρα προκειμένου να οργανώσουν πραξικόπημα με τελικό στόχο την ανατροπή και τη σύλληψη του Νικολάς Μαδούρο. Η «Επιχείρηση Γιδεών» κατέληξε σε φιάσκο χωρίς καλά- καλά να ξεκινήσει, δεδομένου ότι οι Βενεζουελάνοι τελικώς δεν επεδίωκαν να «απελευθερωθούν» από τις ΗΠΑ και τους πράκτορές τους, όπως περίμεναν στη CIA. Μετά την αποτυχία η προεδρία των ΗΠΑ αρνήθηκε κάθε συμμετοχή, μόνο που τη διέψευσαν τόσο οι συμμετέχοντες, όσο και τα στοιχεία τα οποία έχουν έλθει στην επιφάνεια έκτοτε.
Στο πλαίσιο φυσικά της απόπειρας αλλαγής καθεστώτος επιστρατεύθηκαν η δήθεν αποστολή αλλαγής καθεστώτος αλλά και ο Richard Branson με μια συναυλία στα σύνορα της Βενεζουέλας για την «απελευθέρωσή» της, δεδομένου ότι και στις δύο περιπτώσεις χούλιγκαν της ίδιας της αντιπολίτευσης λεηλάτησαν τη βοήθεια που δήθεν προοριζόταν για τους Βενεζουελάνους. Εν τω μεταξύ, ο Κιθ Σίλερ, επί μακρόν επικεφαλής ασφαλείας του Ντόναλντ Τραμπ και άνθρωπος σε πολλές ξένες επιχειρήσεις της οικογένειας Τραμπ, ανήκε σε έναν στενό κύκλο απαρτζιόμενο από συνεργάτες του Τραμπ, δικηγόρους της Beltway και βιομηχάνους οι οποίοι διψώντας για πόρους ενώθηκαν για να αναζητήσουν προσοδοφόρα συμβόλαια σε μια Βενεζουέλα μετά τον Μαδούρο, μέσα από μία ομάδα η οποία λειτουργεί με το όνομα «Παγκόσμιες Κυβερνήσεις».
Οι εν λόγω απόπειρες κατέρρευσαν μέσα σε έναν κυκεώνα από απάτες, ανικανότητα, γραφικότητες αλλά χωρίς να φυσικά να λείπουν τα διαρκή σαμποτάζ εναντίον υποδομών της Βενεζουέλας για πάνω από μια δεκαετία. Στην υπηρεσία της αλλαγής καθεστώτος επιστρατεύθηκε μία ακόμα από τις σκοτεινές ομάδες στην υπηρεσία των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, μια σκιώδης εταιρεία δημοσίων σχέσεων με το όνομα «The Rendon Group» ως βασικό στοιχείο της CIA για παρέμβαση στη Βενεζουέλα. Ιδρύθηκε από έναν πρώην στέλεχος του Δημοκρατικού Κόμματος ονόματι Τζον Ρέντον, και είναι περισσότερο γνωστή για τη λήψη εκατομμυρίων δολαρίων από τη CIA τη δεκαετία του 1990 προκειμένου να «δημιουργήσει τις συνθήκες για την απομάκρυνση του [Σαντάμ] Χουσεΐν από την εξουσία». Σε ένα προφίλ του 2004 στο Rolling Stone, ο Ρέντον καυχιόταν στον δημοσιογράφο Τζέιμς Μπάμφορντ ότι «πηγαίνοντας πίσω στον Παναμά, έχουμε εμπλακεί σε κάθε πόλεμο» εκτός από τη Σομαλία.
Ο όμιλος Rendon «έκανε επιθέσεις σε υποδομές ή βοηθούσε στη διευκόλυνση επιθέσεων σε υποδομές στη Βενεζουέλα, για περίπου μια δεκαετία», όπως αναφέρει η ιστοσελίδα “The Grayzone”, βάσει των συνεντεύξεων που έλαβε από έναν εκ των συμμετεχόντων στην εν λόγω επιχείρηση. «Όλα αυτά είναι έργα TS/SCI [Άκρως Απόρρητες/Ευαίσθητες Διαμερισμένες Πληροφορίες] που επιβλέπει η CIA μέσω αυτών των ιδιωτικών εταιρειών».
Η μακροχρόνια εκστρατεία δολιοφθορών της CIA φυσικά έπληξε και τον τομέα παραγωγής πετρελαίου της Βενεζουέλας. Μια από τις πλέον θανατηφόρες επιθέσεις ήταν η έκρηξη του 2012 στο μεγαλύτερο διυλιστήριο της χώρας που άφησε σχεδόν 50 νεκρούς Βενεζουελάνους. Η λογική παραμένει και είναι η μετατροπή της Βενεζουέλας σε μη κυβερνήσιμο κράτος.
Τίποτε από όλα αυτά δεν έχει μεταβληθεί σε επίπεδο στρατηγικής. Ο στόχος ήταν και παραμένει η λεηλασία της Βενεζουέλας, με βασικό κέρδος το πετρέλαιο. Ο κύριος τρόπος για τη Βενεζουέλα προκειμένου να σωθεί είναι η αντίστασή της στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ. Ο πλανήτης έχει αρκετά διαλυμένα κράτη, δε χρειάζεται ένα ακόμα, ούτε έναν ακόμα λαό διαλυμένο και ληστεμένο από τα αρπακτικά των ΗΠΑ και των συνεργατών τους.

kosmodromio.gr

Για το βιβλίο του Τσίπρα δεν λέμε τίποτα: «Μονολεκτικό το όλον μήνυμα»: «ΕΓΩ»!..

Κατ’ εικόνα και καθ' ομοίωσιν του ιδίου απ’ τον ίδιο είναι η  «Ιθάκη» του πρώην πρωθυπουργού

γράφει ο Νίκος Τσαγκρής 
 
Το καλύτερο όλων για το βιβλίο «Ιθάκη» του Αλέξη Τσίπρα, το διάβασα στον επίλογο του μικρού, αλλά εξόχως πυκνού κριτικού σημειώματος του σπουδαίου… βιβλιοφάγου και βιβλιογράφου φίλου μου, Παντελή Μπουκάλα, στην Καθημερινή: «Στην “Ιθάκη” το περιεχόμενο είναι ήδη στο εξώφυλλο: στη φωτογραφία του συγγραφέα. Μονολεκτικό το όλον μήνυμα: “Εγώ”. Ίσως αυτός θα ήταν πιο ταιριαστός τίτλος. Το “Αλεξιάς” το πρόλαβε η Αννα Κομνηνή»…
«Εγώ» λοιπόν – ο Αλέξης Τσίπρας κατ’ εικόνα και καθ' ομοίωσιν του ιδίου απ’ τον ίδιο – είναι η «καβαφικών παρά ομηρικών συμπαραδηλώσεων», όπως εύστοχα σημειώνει ο Παντελής, «Ιθάκη» του πρώην πρωθυπουργού... Έτσι, δεν είναι διόλου περίεργο ότι αυτό που προκύπτει ως ανάγνωσμα του εν λόγω βιβλίου δεν είναι ο Τσίπρας που φαντασιώνονταν, ακολουθούσαν, ψήφιζαν, στήριζαν οι αναρίθμητοι παραδοσιακοί αριστεροί οπαδοί του στην περίοδο της πενταετούς κυβερνητικής του θητείας, ούτε ο Τσίπρας που, από το 2023       μέχρι σήμερα, φαντασιώνονταν οι εναπομείναντες εξ αυτών, αλλά ένας άλλος: Ένας πολιτικός!..
Ένας επαγγελματίας πολιτικός, σαν αυτούς στους οποίους ο σπουδαίος   φιλόσοφος Αλμπέρ Καμύ απέδιδε την δυστυχία της ανθρωπότητας: «Η πολιτική και η μοίρα της ανθρωπότητας διαμορφώνονται από ανθρώπους χωρίς ιδανικά και χωρίς μεγαλείο. Άνθρωποι που έχουν μεγαλείο μέσα τους δεν ασχολούνται με την πολιτική»…  Ένας πολιτικός που, όπως γράφει ο Παντελής Μπουκάλας, «αδράνησε πλήρως επί διετία ως βουλευτής, χωρίς καμιά διάθεση «να αφουγκραστεί τον λαό», και τώρα «επανακάμπτει χρησιμοποιώντας τα τόσο πρόωρα Απομνημονεύματά του σαν εμβρυουλκό του νέου κόμματός του και συγχρόνως σαν σιλωαμική κολυμβήθρα»…
«Αυτοκριτικός;», αναρωτιέται ακολούθως ο Παντελής. Και αποδεικνύοντας πόσο γνωρίζει το… αυτοβιογραφούμενο «Εγώ», απαντάει αμέσως: Αυτό (σ. σ: η αυτοκριτική)  δεν ήταν ποτέ το δυνατό του σημείο. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα δυσκολευτεί να κρίνει ποιος επιστράτευσε περισσότερες φορές, ναρκισσιστικότερα, τον απατηλό βιβλικό όφι: ο κ. Τσίπρας ή ο κ. Μητσοτάκης; Ο Οδυσσέας ιστορήθηκε φιλέταιρος, παρότι ολοκλήρωσε τον νόστο του χωρίς έναν σύντροφο πλάι του. Μιλάει με κανέναν από τους παλιούς εταίρους του ο κ. Τσίπρας, πλην του κ. Καμμένου;».
Όχι μόνο «δεν μιλάει με κανέναν από τους παλιούς εταίρους του» ο αυτοιστορούμενος στην «Ιθάκη» του Αλέξης Τσίπρας, αλλά τους απαξιώνει και τους στιγματίζει, όπως γράφει ο έμπειρος συνάδελφος Γιώργος Λακόπουλος  στο δικό του κριτικό κείμενο για το βιβλίο του πρώην πρωθυπουργού: Βαρουφάκης, Τσακαλώτος, Κατρούγκαλος, Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου, Πολάκης, Κουβέλης, Αλαβάνος – που τον ανέδειξε – και ο Κασσελάκης, ρίχνονται προτιμησιακά στην πυρά. Με όσους δεν θέλει να ρισκάρει αναμέτρηση, όπως ο Νίκος Παππάς, είναι «επιεικής», σημειώνει.
Κι ύστερα, «Όσοι στιγματίζονται στο βιβλίο, εκκολάφθηκαν στο κλίμα που ο ίδιος (σ. σ: ο κ. Τσίπρας) διαμόρφωσε στην Κουμουνδούρου, μετά την επιτυχία του 2012, αλλά και στην πορεία προς τις εκλογές του 2015», προσθέτει, επισημαίνοντας ότι «σε κάθε περίπτωση οι αφοριζόμενοι υπήρξαν συνεργάτες του και οι «ατυχείς» επιλογές ήταν δικές του. Και ότι «αν σήμερα δηλώνει «μετανιωμένος» γι’ αυτές, ιστορικά δεν απαλλάσσεται. Ιδίως αν ληφθεί υπόψη ποιους προόριζε ξανά για υπουργούς αν κέρδιζε το 2023»…
Εντάξει, για την εμφαινόμενη ένδειξη παντελούς απουσίας δημοκρατικής ενσυναίσθησης του αυτοϊστορούμενου… «Οδυσσέα»       στη φράση του «Ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στα χέρια του Στέφανου Κασσελάκη» (σ. σ: φράση με την οποία αναφέρεται στην εκλογή του κ. Κασσελάκη στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ απ’ την συντριπτική πλειοψηφία των μελών του κόμματος) δεν λέμε τίποτα… Δεν λέμε τίποτα επίσης, ούτε για την – επιπέδου τηλεοπτικού πρωϊνάδικου – αναφορά του στον Τάιλερ Μάκμπεθ, ούτε για την καραμπινάτη δολοφονία χαρακτήρα του κ. Βαρουφάκη που, σύμφωνα με την αρθρογράφο του Guardian Έλενα Σμίθ*, αποπειράται…
Σας παραπέμπουμε, μόνο, σε ένα τελευταίο απόσπασμα του μικρού αλλά εξόχως πυκνού κριτικού σημειώματος του Παντελή Μπουκάλα για το βιβλίο του κ. Τσίπρα: «Αυτό που μετράει σε κάθε βιβλίο», λέει ο Μπαγιάρ, (σ. σ: ο Γάλλος ψυχαναλυτής και καθηγητής Λογοτεχνίας Πιερ Μπαγιάρ) «είναι τα βιβλία που βρίσκονται δίπλα του» – κι εδώ, αναγκαστικά, ευχόμαστε να είχαν διαβάσει οι πολιτικοί μας πολύ περισσότερα βιβλία, κάθε είδους, απ’ όσα (δεν) αποκαλύπτει ο πενιχρός δημόσιος λόγος τους…
 
*Το link του άρθρου της Έλενα Σμίθ στον Guardian:  https://www.theguardian.com/world/2025/nov/25/alexis-tsipras-says-yanis-varoufakis-was-unsuitable-greek-debt-drama-minister

restaro.blogspot.com

Καταπέλτης η Eurostat, αποκαλύπτει τη… λαίλαπα Μητσοτάκη

Η πολιτική του Μαξίμου κρατάει όμηρο τη χώρα σε συνθήκες τρόικας. Αποκαρδιωτικά τα στοιχεία και του ΟΟΣΑ

από τον Βασίλη Γαλούπη

«Η πολιτική είναι έργο και αποτέλεσμα, δεν είναι ταμπέλες» απεφάνθη πριν από λίγες μέρες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης και σε αυτό ελάχιστοι θα διαφωνήσουν μαζί του. Σήμερα το έργο της κυβέρνησής του καταγράφεται πια με αριθμούς, σε όλους τους δείκτες της οικονομίας και της κοινωνίας.
Πριν από 6,5 χρόνια που ανέλαβε αεράτος την εξουσία, ο Μητσοτάκης είχε υποσχεθεί μια νέα εποχή και αυτό σίγουρα συνέβη, αλλά όχι με τον τρόπο που περίμεναν οι περισσότεροι.
Τα στοιχεία και οι δείκτες της Eurostat και άλλων διεθνώς αναγνωρισμένων οργανισμών και φορέων αποτυπώνουν το τελικό αποτέλεσμα των έργων Μητσοτάκη, που, πρακτικά, αποτελεί ένα μοναδικό κατόρθωμα για το πώς να εμποδίσεις την ανάκαμψη μιας οικονομίας και να ενταφιάσεις κάθε προοπτική βελτίωσης για τους πολίτες της χώρας. Μια 15ετία μετά την κρίση η Ελλάδα πρωταγωνιστεί πάλι στους ευρωπαϊκούς δείκτες, αυτή τη φορά σαν μια ιστορία φτώχειας, που ήρθε για να μείνει, και ραγδαίας κατρακύλας.
Η «κληρονομιά» του κυβερνητικού έργου είναι οι χαμηλότεροι μέσοι ετήσιοι μισθοί πλήρους απασχόλησης στην Ε.Ε., μαζί μόνο με τη Βουλγαρία, οι χαμηλότερες κοινωνικές παροχές στην Ε.Ε. και η ραγδαία αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης. Και η λίστα της καταστροφής συνεχίζεται. Αυτό που κάνει την περίπτωσή μας μοναδική είναι ότι πρόκειται εξ ολοκλήρου για μια στρατηγική επιλογή. Μέσα στην οικονομική κρίση η άγρια λιτότητα ήταν πρακτικά το αποτέλεσμα του εκβιασμού των αγορών, που είχαν τότε αποκλείσει την Ελλάδα.
Όμως, η σημερινή κατάντια σε όλους τους τομείς, από τους μισθούς μέχρι την εκτίναξη της μακροχρόνιας ανεργίας και του κοινωνικού αποκλεισμού λόγω φτώχειας είναι το συνειδητό αποτέλεσμα του εξαετούς «έργου» μιας κυβέρνησης. Η υπονόμευση κάθε σοβαρής προοπτικής για τη χώρα έχει τα χαρακτηριστικά μιας καταστροφής που μετατράπηκε σε ευκαιρία για λίγους, το αγαπημένο δόγμα του πρωθυπουργού.

1. Δουλεύουμε σκληρότερα, για όλο και λιγότερα. Βασισμένη πάνω στα στοιχεία της Eurostat, έρευνα του διεθνώς καταξιωμένου Levy Economics Institute, του Bard College των ΗΠΑ, συμπέρανε πως όσο σκληρά κι αν εργάζονται οι Έλληνες, η αγοραστική τους δύναμη δεν βελτιώνεται.
2. Το δεδουλευμένο ωρομίσθιο στην Ελλάδα σε όρους κοινής αγοραστικής δύναμης είναι το χαμηλότερο στην Ε.Ε.
3. Η υποτίμηση του μισθού είναι άμεσα συνδεδεμένη με την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και το «ξεχείλωμα» του ωραρίου. Στην Ελλάδα υπάρχει σύγκλιση των μισθών προς τα κάτω. Το χάσμα μεταξύ του μέσου και του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα έχει μειωθεί, με αυξανόμενη συγκέντρωση των εργαζομένων στο κατώτερο άκρο της κατανομής των μισθών.

Τα στοιχεία της Eurostat για το 2024 με τους μέσους ετήσιους μισθούς πλήρους απασχόλησης στην Ε.Ε. καταγράφουν τους Έλληνες στη χειρότερη θέση με τους χαμηλότερους μισθούς στο ευρωπαϊκό μπλοκ, παρέα με τους Βουλγάρους. Συγκεκριμένα, 17.954 ευρώ στην Ελλάδα και 15.400 ευρώ στη Βουλγαρία. Υπολογίζεται ότι η Βουλγαρία πρόκειται να μας ξεπεράσει μέσα στα επόμενα δύο με τρία χρόνια.
Ο μέσος μισθός στην Ελλάδα είναι δύο φορές χαμηλότερος από τον μέσο ευρωπαϊκό μισθό (39.800 ευρώ), 3,5 φορές χαμηλότερος από της Ιρλανδίας (61.100 ευρώ) και 4,5 φορές χαμηλότερος από τον αντίστοιχο του Λουξεμβούργου (83.000 ευρώ). Πάνω από 10% είναι το ποσοστό των εργαζομένων στην Ελλάδα που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό ή λιγότερο, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat.
Εντυπωσιακό στοιχείο από την έκθεση της Eurostat είναι το γεγονός ότι χώρες που τα προηγούμενα χρόνια βρίσκονταν στο ίδιο ή και σε χειρότερο οικονομικό επίπεδο έχουν ξεπεράσει και μάλιστα κατά πολύ την Ελλάδα. Για παράδειγμα, η Ρουμανία κατέγραψε μέσο μισθό πλήρους απασχόλησης στα 21.108 ευρώ, η Σλοβακία 20.287 ευρώ και η Πολωνία 21.246. Δηλαδή, μας άφησαν πίσω ακόμα και οι φτωχές χώρες του λεγόμενου «ανατολικού μπλοκ». Δυστυχώς, όμως, δεν είναι οι μοναδικοί τομείς που έχουμε τρυπήσει τον πάτο του βαρελιού.

Η θηριώδης ακρίβεια προκάλεσε συνέπειες εξαθλίωσης
Το αυξημένο κόστος ζωής είναι το πρώτο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα ελληνικά νοικοκυριά και απασχολεί όλα τα κράτη, παραδέχτηκε την Παρασκευή στη Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όχι ως πρωθυπουργός, αλλά ως θεατής της ανεξέλεγκτης αισχροκέρδειας από το 2021 μέχρι σήμερα.
Είπε, μάλιστα, ότι γνωρίζει τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος, υποσχόμενος, τώρα που οι τιμές σε σούπερ μάρκετ, ενέργεια και ενοίκια έχουν φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα όλων των εποχών, πως «θα το αντιμετωπίσουμε», υπογραμμίζοντας την ανάγκη το συγκεκριμένο θέμα «να μένει μακριά από fake news», όταν οι εξαγγελίες του είναι από μόνες τους fake news. Όσο η θηριώδης ακρίβεια είναι αποδεκτή πλέον από όλους, τα νοικοκυριά αλλά και ολόκληροι κλάδοι δεινοπαθούν. Στα τέλη Αυγούστου ανακοίνωσε η ΕΛ.ΣΤΑΤ. πως για το β’ τρίμηνο του 2025 ο τζίρος στις επιχειρήσεις εστίασης σημείωσε πτώση 2,6% σε σχέση με το ίδιο διάστημα πέρυσι και πως θα γίνει διαφορετικά όταν ο κόσμος δεν έχει την παλαιότερη άνεση.

Συγκεκριμένα, ο κύκλος εργασιών διαμορφώθηκε στα 2,73 δισ. ευρώ, από 2,80 δισ. ευρώ το αντίστοιχο διάστημα του 2024. Η πιο ανησυχητική εικόνα έρχεται από τη Σαντορίνη, όπου η εστίαση κατέγραψε βουτιά 21%, ενώ και τα καταλύματα παρουσίασαν πτώση 22,1%. Το νησί, που αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του τουρισμού, δείχνει ξεκάθαρα τις πιέσεις που δέχεται η αγορά. Συνολικά οι πιο μεγάλες απώλειες συγκεντρώνονται στις Κυκλάδες. Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη και με σοβαρές δημογραφικές και εργασιακές προκλήσεις, που απειλούν την παραγωγικότητα και την οικονομική ανάπτυξη της χώρας τις επόμενες δεκαετίες. Ο επικεφαλής του κέντρου Κρήτης του ΟΟΣΑ για τη δυναμική των πληθυσμών Άρης Αλεξόπουλος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας ότι η χώρα «γεννάει λιγότερο, ζει περισσότερο και μετακινείται περισσότερο».
Ο κ. Αλεξόπουλος υπογράμμισε ότι ο παραγωγικός πληθυσμός της χώρας, ηλικίας 15 έως 64 ετών, θα μειωθεί κατά περίπου 2.000.000 άτομα μέχρι το 2050. «Σήμερα είμαστε στα 6,6 εκατομμύρια. Το 2050 θα είμαστε 30% λιγότεροι» ανέφερε, προειδοποιώντας ότι η εξέλιξη αυτή θα έχει άμεσο οικονομικό αποτύπωμα. Ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ ανέδειξε και το πρόβλημα της έλλειψης εργαζομένων στην ελληνική αγορά. Όπως είπε, σύμφωνα με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, «οι επιχειρήσεις δεν βρίσκουν προσωπικό σε ποσοστό 75%. Ενώ πριν από την πανδημία είχαμε έναν άνεργο για μια κενή θέση, σήμερα έχουμε έναν άνεργο για δέκα κενές θέσεις». Σημείωσε ότι πολλοί άνεργοι είτε δεν θεωρούν ελκυστικές τις διαθέσιμες θέσεις είτε δεν διαθέτουν τα απαιτούμενα προσόντα και δεξιότητες.

«Χαστούκι» από ΟΟΣΑ: Φτωχός συγγενής το ΕΣΥ
Tο ελληνικό κράτος δίνει ελάχιστα για την υγεία, σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως αποκαλύφθηκε αυτές τις μέρες στην έκθεση του ΟΟΣΑ για την υγεία το 2025. Αποδεικνύεται ότι το ΕΣΥ της Ελλάδας συνεχίζει να είναι ακριβότερο, υποχρηματοδοτούμενο, λιγότερο προσβάσιμο και ανορθολογικά οργανωμένο σχετικά με τη διανομή των δαπανών.

Tο ελληνικό κράτος διαθέτει μόλις το 10% των συνολικών του δαπανών για την υγεία, ποσοστό ιδιαίτερα χαμηλό σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ενδεικτικά, σε κράτη όπως η Ιρλανδία και η Γερμανία η αντίστοιχη δαπάνη αγγίζει το 19%. Από το ήδη χαμηλό κονδύλι που κατευθύνεται στην υγεία, σχεδόν το μισό, ποσοστό 43%, επενδύεται στις νοσοκομειακές υπηρεσίες. Αντίθετα, η φροντίδα εξωτερικών ασθενών περιορίζεται στο 20%, ενώ για τη μακροχρόνια φροντίδα δαπανάται μόλις το 2% των δαπανών.
Το 12,1% των Ελλήνων δηλώνει ότι δεν υποβλήθηκε σε εξέταση ή ανέβαλε θεραπεία, όταν ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ φτάνει μόλις το 3,4%. Ως βασικός λόγος αναφέρεται το αυξημένο κόστος, ενώ ακολουθούν ο μεγάλος χρόνος αναμονής και η γεωγραφική δυσκολία πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας. Η κατάσταση μοιάζει απελπιστική, την ώρα που ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης έχει δημιουργήσει τη δική του πλαστή πραγματικότητα, μιλώντας όλη μέρα στα ΜΜΕ.

ΑΑΔΕ: Έξι στις 10 επιχειρήσεις έχουν ζημιές ή μηδενικά κέρδη
Με ζημιές ή μηδενικά κέρδη είναι έξι στις δέκα επιχειρήσεις, σύμφωνα με την «ακτινογραφία» της ΑΑΔΕ στις αρχές Μαΐου, ενώ δεν αναμένονται εντυπωσιακές ανατροπές για τη συνέχεια. Κέρδη εμφάνισαν μόνο οι τέσσερις στις δέκα επιχειρήσεις στην Εφορία το 2024, με μόλις 3.975 εταιρίες να καταβάλλουν το 62,5% του συνολικού φόρου εισοδήματος των νομικών προσώπων. Την ίδια ώρα, ζημιές ή μηδενικά κέρδη παρουσίασαν έξι στις δέκα εταιρίες, καθώς από το σύνολο των 356.601 νομικών προσώπων οι 133.020 κατέγραψαν ζημιές ύψους 37,5 δισ. ευρώ και οι 80.279 δήλωσαν μηδενικό αποτέλεσμα.
Η στατιστική επεξεργασία που πραγματοποίησε η ΑΑΔΕ στις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος που υπέβαλαν πέρυσι 356.601 επιχειρήσεις δείχνει τα εξής: Ο συνολικός τζίρος διαμορφώθηκε στα 420,65 δισ. ευρώ, καταγράφοντας μείωση κατά 4,20 δισ. ευρώ σε σχέση με τις δηλώσεις του 2023. Όμως, τα συνολικά φορολογητέα κέρδη ήταν αυξημένα σε σχέση με τις δηλώσεις του 2023 κατά 4,93 δισ. ευρώ, με το συνολικό ποσό να ανέρχεται σε 30,10 δισ. ευρώ.
Ο φόρος που βεβαιώθηκε «φούσκωσε» κατά 559 εκατ. ευρώ σε σχέση με το προηγούμενο έτος και διαμορφώθηκε στα 7,204 δισ. ευρώ. Η «ακτινογραφία» αυτή έρχεται να «δέσει» απόλυτα με όσα αποκάλυψε η τελευταία έρευνα της Eurostat στις αρχές Νοεμβρίου. Ο Μητσοτάκης παριστάνει τον πρωθυπουργό που είναι κατά της φορολόγησης, όταν έχει εξαπολύσει φορολαίλαπα επί 6,5 χρόνια. Πριν από δύο εβδομάδες η Eurostat ανακοίνωσε πως η Ελλάδα είναι στο top 10 με τους περισσότερους φόρους σε όλη την Ε.Ε. το 2024.
Συγκεκριμένα, η αναλογία φόρων προς ΑΕΠ -δηλαδή το άθροισμα των φόρων και των καθαρών κοινωνικών εισφορών ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος- στην Ε.Ε. έφτασε το 40,4%. Ειδικότερα, αυξήθηκε κατά μισή ποσοστιαία μονάδα, από 39,9% το 2023. Στην Ελλάδα, αυξήθηκε κατά 1,1 ποσοστιαία μονάδα, στο 41,7%, επίπεδο που την τοποθετεί στην πρώτη δεκάδα των χωρών με τη μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι φόροι αυξήθηκαν στα περισσότερα κράτη-μέλη της Ε.Ε., ενισχύοντας τα δημόσια έσοδα αλλά και τις πιέσεις στα νοικοκυριά. Τα ποσοστά σημείωσαν σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2024. Τα υψηλότερα καταγράφηκαν στη Δανία (45,8%), στη Γαλλία (45,3%) και στο Βέλγιο (45,1%), ενώ η Ελλάδα -με 41,7%- κατατάσσεται ένατη στην Ε.Ε. Στον αντίποδα, τα χαμηλότερα ποσοστά σημειώθηκαν στην Ιρλανδία (22,4%), στη Ρουμανία (28,8%) και τη Μάλτα (29,3%).

Ελλάδα 2.0: Η «οικονομία του καφέ» και του … «Φραπέ»
Από τη μία είναι η πρωτοφανής έκρηξη διαφθοράς επί κυβέρνησης Μητσοτάκης με τους διάφορους «Φραπέδες» που κάνουν δουλειές τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ σε βάρος των Ελλήνων και Ευρωπαίων φορολογουμένων. Και, από την άλλη, είναι η κανονική οικονομία, η οποία στηρίζεται σε αδύναμες επιχειρήσεις, όπως του «καφέ», με τις συνοικίες να έχουν γεμίσει από ορθάδικα μαγαζιά που ανοιγοκλείνουν κάθε εξάμηνο.
Στα τέλη Οκτωβρίου είδε το φως μια νέα μελέτη του Ελληνικού Παρατηρητηρίου της London School of Economics (LSE), με τίτλο «The Café Economy», με μια σκληρή αλήθεια για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα: η χώρα έχει παγιδευτεί σε ένα οικονομικό μοντέλο «με πήλινα πόδια». Οι ερευνητές περιγράφουν την Ελλάδα ως μια «οικονομία των καφέ», όπου ο δυναμισμός των εστιατορίων, των μπαρ, των ξενοδοχείων και των βραχυχρόνιων μισθώσεων δημιουργεί μια ψευδαίσθηση ανάπτυξης, αλλά στην πραγματικότητα αποδυναμώνει την παραγωγική βάση της χώρας.
Η εργασιακή παραγωγικότητα στην Ελλάδα μειώθηκε κατά 16% μεταξύ 2009 και 2024, ενώ η απασχόληση στον τουρισμό και στην εστίαση αυξήθηκε κατά 87% την περίοδο 2009-2023, αλλά οι μισθοί παραμένουν χαμηλοί, με άνθηση της μερικής και επισφαλούς εργασίας. Η μελέτη του LSE αποτελεί ηχηρή προειδοποίηση: χωρίς μια στρατηγική ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης και χωρίς πολιτικές που να ενισχύουν την καινοτομία, την τεχνολογία και την εγχώρια παραγωγή, η Ελλάδα κινδυνεύει να παγιωθεί σε μια οικονομία χαμηλών αποδόσεων και χαμηλών προσδοκιών.
Όμως, δεν είμαι μόνο αυτά. Στον δείκτη ικανοποίησης, στη στέγαση του γενικού πληθυσμού, στην παιδική φτώχεια και στις διακοπές η κατάσταση είναι καταθλιπτική.

Από τη Eurostat έχουμε μάθει μέσα στο 2025:

1. Η Ελλάδα έχει τη δεύτερη χαμηλότερη βαθμολογία στην Ε.Ε. όσον αφορά τον δείκτη ικανοποίησης βάσει της οικονομικής κατάστασης.
2. Ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά στην Ε.Ε. καταγράφει η Ελλάδα και ως προς τον κίνδυνο παιδικής φτώχειας, σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα της Eurostat. Συγκεκριμένα, στη χώρα μας το 28% των παιδιών ηλικίας έως 18 ετών βρίσκεται αντιμέτωπο με τον κίνδυνο φτώχειας στα έτη 2023-2024. Ο μέσος όρος στην Ε.Ε. κυμαίνεται στο 24%, ενώ οι Σλοβενία (11,8%), Κύπρος (14,8%) και Τσεχία (15,4%) έχουν τα χαμηλότερα ποσοστά.
3. Επί δεκαετίες όλοι ήξεραν πως τον Αύγουστο γίνονται τα μπάνια του λαού. Επί Κυριάκου είναι του… μισού λαού. Η Eurostat έδειξε πως τo 46% των Ελλήνων δεν αντέχει οικονομικά ούτε μία εβδομάδα διακοπές.
4. Το πρόβλημα στέγασης στην Ελλάδα αγγίζει το σύνολο της κοινωνίας, σύμφωνα με τη Eurostat. Υπάρχει σε πολύ μεγάλο βαθμό υπερβολική επιβάρυνση από το κόστος στέγασης, στο 27,6% του πληθυσμού στην Ελλάδα, που είναι η πιο μεγάλη αναλογία στην Ε.Ε., έναντι 7,8% του μέσου όρου.

Δημοσιεύεται στην «κυριακάτικη δημοκρατία»

Πηγή: antinews.gr

Το σόου για Συλλογικές συμβάσεις – Οι κίτρινες κάρτες της Κομισιόν

γράφει η Kirk@

Τελικά δεν είναι τυχαίο. Κάθε φορά που ανακοινώνεται μια δυσμενής Έκθεση από τις Βρυξέλλες για την οικονομική κατάσταση της χώρας ή την απασχόληση ή τις κοινωνικές ανισότητες, η κυβέρνηση πρωταγωνιστεί σε κάποιο επικοινωνιακό σόου για κάποιο από τα παραπάνω θέματα. Συνέβη πάλι με αποτέλεσμα τα μίντια να γεμίσουν με πανηγυρικές δηλώσεις και να εξαφανιστούν τα άσχημα μαντάτα για τη χώρα μας.
Την ημέρα που η Κομισιόν δημοσίευση την εξαμηνιαίαΈκθεση για την απασχόληση και τα κοινωνικά θέματα, η υπουργός Εργασίας Νίκη Κεραμέως μετείχε σε ένα καλοστημένο επικοινωνιακό σόου για την επαναφορά των Συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Ενώ η Κομισιόν “μοιράζει” κίτρινες κάρτες σε εννιά τομείς της κοινωνικής πολιτικής, η κυβέρνηση Μητσοτάκη πανηγύριζε με τους “κοινωνικούς θεσμικούς εταίρους”, ΓΣΕΕ, ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, κ.λ.π., την υπογραφή μιας “ιστορικής”, όπως χαρακτηρίστηκε, συμφωνίας.

Το γεγονός ότι στην Ελλάδα μόλις το 24% των εργαζομένων καλύπτεται από Συλλογική Συμβάση Εργασίας πέρασε πάλι στο ντούκου, όπως επίσης και το γεγονός ότι η δυνατότητα υπογραφής της σε μιας σειρά κλάδους δεν σημαίνει αυτόματα και αύξηση των μισθών, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να επιφέρει και μειώσεις αποδοχών! Αυτή η επισήμανση έγινε από νομικούς κύκλους που αναφέρθηκαν στα “θολά σημεία” της πανηγυρικής ανακοίνωσης του υπουργείου Εργασίας. 

Στη συνέντευξη Τύπου φυσικά και δεν σχολιάστηκαν τα νέα συμπεράσματα της Κομισιόν σε ότι αφορά την απασχόληση. Για τη χώρα μας η κατάσταση παραμένει “κρίσιμη” σε εννέα τομείς της κοινωνικής πραγματικότητας. Αυτό δεν έπρεπε να διαδοθεί…
Κορυφαίο ζήτημα για την Ελλάδα παραμένει το στεγαστικό. Πίσω από τους αριθμούς και αλγόριθμους με τους οποίους η Κομισιόν “μετράει” τις κοινωνικές ανισότητες, προβάλλει η εφιαλτική πραγματικότητα για τους Έλληνες εργαζόμενους οι οποίοι βρίσκονται πλέον στην τελευταία θέση της αγοραστικής δύναμης σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Η πρώτη διαπίστωση στην Έκθεση είναι ότι οι κοινωνικές παρεμβάσεις, εκτός των συντάξεων, μείωσαν τον αντίκτυπό τους στη φτώχεια. Ενώ ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι στο 34,2%, στην Ελλάδα μετά βίας φθάνει το 16,6%. Το ποσοστό των πολιτών που κινδυνεύει άμεσα από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό (AROREO) αυξήθηκε στο 26,9% με μέσο όρο στην Ε.Ε το 21%.
Ένας στους 4 πολίτες στην Ελλάδα κινδυνεύει από τη φτώχεια ή τον κοινωνικό αποκλεισμό, στα παιδιά το ποσοστό αυξάνεται σε 27,9%
Κατά την Κομισιόν συνολικά 9 δείκτες χρήζουν παρέμβασης και παρακολούθησης. Η στέγαση βρίσκεται στην πρώτη θέση αφού, όπως επισημαίνεται, το 28,9% των νοικοριών επιβαρύνεται υπερβολικά από το κόστος ενοικίων. Θυμίζουμε ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat στην Ελλάδα το μέσο νοικοκυριό δαπανά περίπου 40% του εισοδήματος του για τη στέγαση, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Για πρώτη φορά σε έκθεση της Κομισιόν καταγράφεται η υστέρηση των Ελλήνων σε ιατρική περίθαλψη. Η κατάρρευση του ΕΣΥ και η καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την πλήρη αμερικανοποίηση του μοντέλου στη χώρα μας, φαίνεται πως αποδίδει καρπούς και στα …νούμερα. Η Κομισιόν λέει ότι το ποσοστό όσων δεν καλύπτουν τις ανάγκες τους σε ιατρική περίθαλψη αυξήθηκε στο 12,1%, τη στιγμή που ο μέσος όρος στην Ε.Ε βρίσκεται στο 2,5%. 
Εξίσου υψηλά βρίσκεται ο δείκτης στην ανισότητα του εισοδήματος. Το διαθέσιμο ακαθάριστο εισόδημα των νοικοκυριών κατά κεφαλήν παραμένει χαμηλό στο 84,1 με μέσο όρο στην Ε.Ε το 114,3 και η ανάπτυξη δεξιοτήτων εμφανίζεται επίσης στάσιμη.
Αναφέρεται επίσης ότι η αγορά εργασίας δείχνει “βελτίωση”, επισημαίνεται όμως ότι παραμένει σε χαμηλά επίπεδα η απασχόληση των γυναικών και των νέων. Μόλις το 15,1% των ενηλίκων συμμετείχε σε εκπαίδευση το 2022, οι βασικές ψηφιακές δεξιότητες καταγράφηκαν στο 52,4% το 2023. 
Όλοι οι παραπάνω δείκτες κατά την Κομισιόν σημαίνουν ότι η Ελλάδα συνεχίζει να αντιμετωπίζει “κρίσιμες καταστάσεις” και τα κοινωνικά ζητήματα οφείλουν να βρίσκονται “υπό παρακολούθηση”.

Πηγή: neostrategy.gr

Σταύρος Λυγερός: Έχει εκλογική προοπτική ο μεταλλαγμένος Τσίπρας;

Ποιος φοβάται τη συμφωνία Τραμπ–Πούτιν

ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΟΙ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΙ ΤΩΝ ΣΤΡ@ΤΟΚ@ΥΛΩΝ (η καλύτερή μου, φέρε μου ποπκόρν!)
ΜΕ «ΦΥΤΕΜΕΝΟ ΚΟΡΙΟ» προσπάθησαν οι «φερετράκηδες» ΝΑ ΤΟΡΠΙΛΙΣΟΥΝ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΡΑΜΠ για το ουκρανικό.

ΟΙ ΥΠΟΚΛΟΠΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΟΜΙΛΙΩΝ Γουίτκοφ – Ουσακόφ είχαν στόχο την υπονόμευση της ειρηνευτικής προσπάθειας.

Ο «ΚΟΡΙΟΣ» ΕΙΧΕ ΣΥΝΔΕΘΕΙ με ένα από τα κινητά τηλέφωνα των δύο συνομιλητών, του ειδικού απεσταλμένου του Ντόναλντ Τραμπ, Στιβ Γουίτκοφ και του ειδικού συμβούλου του Βλαντίμιρ Πούτιν, Γιούρι Ουσακόφ.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να πει μετά βεβαιότητος ΠΟΙΑ ΜΥΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ επιστρατεύτηκε για να τορπιλίσει ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ.

ΤΡΕΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ επιθυμούν να ακυρωθεί το ειρηνευτικό σχέδιο του προέδρου Τραμπ.

ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΗΠΑ ΨΑΧΝΟΥΝ την «πηγή» της διαρροής που κρύβεται πίσω από το δημοσίευμα του Bloomberg με τους διαλόγους των Στιβ Γουίτκοφ και Γιούρι Ουσακόφ για την Ουκρανία.

«ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΡΡΟΗΣ ήταν αναμφίβολα Η ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ των προσπαθειών για τη βελτίωση των ρωσοαμερικανικών σχέσεων και τον τερματισμό του πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας», ΔΗΛΩΣΕ ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΟΥΣΑΚΟΦ: «Κανείς δεν πρέπει να δημοσιοποιεί κάτι τέτοιο, κανείς. Είναι απολύτως απαράδεκτο σε τέτοιου είδους σχέσεις, όταν συζητούνται τόσο σοβαρά ζητήματα. Στόχος της διαρροής των απομαγνητοφωνημένων συνομιλιών είναι ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ».

«ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ πως θα υπάρξουν πολλοί που θα προσπαθήσουν ΝΑ ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ», δήλωσε από την πλευρά του ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ.

Ο ΤΡΑΜΠ ΕΣΠΕΥΣΕ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΕΙ τον Γουίτκοφ. Μέσα από το «Air Force One», χαρακτήρισε «τυπικές διαπραγματεύσεις» την τηλεφωνική συνομιλία που είδε το φως της δημοσιότητας και επισήμανε: «Ο Γουίτκοφ πρέπει να καταφέρει να “πουλήσει” αυτήν τη συμφωνία στην Ουκρανία και πρέπει να καταφέρει να την “πουλήσει” και στη Ρωσία, αυτό κάνει ένας διαπραγματευτής».

ΙΔΟΥ Η ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ Γουίτκοφ – Ουσακόφ, που πρωτοδημοσιεύτηκε από το πρακτορείο Bloomberg:

– Στιβ Γουίτκοφ: Γεια σου Γιούρι

– Γιούρι Ουσάκοφ: Ναι, Στιβ, γεια, τι κάνεις;

– Γουίτκοφ: Καλά Γιούρι. Εσύ πώς είσαι;

– Ουσάκοφ: Είμαι καλά. Συγχαρητήρια φίλε μου

– Γουίτκοφ: Ευχαριστώ

– Ουσάκοφ: Έκανες εξαιρετική δουλειά. Απλώς εξαιρετική δουλειά. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Ευχαριστώ, ευχαριστώ

– Γουίτκοφ: Σε ευχαριστώ Γιούρι και ευχαριστώ για τη στήριξή σου. Ξέρω ότι η χώρα σου το υποστήριξε και σε ευχαριστώ

– Ουσάκοφ: Ναι, ναι, ναι. Ναι. Γι’ αυτό αναστείλαμε την οργάνωση της πρώτης Ρωσοαραβικής Συνόδου.

– Γουίτκοφ: Ναι

– Ουσάκοφ: Ναι, γιατί πιστεύουμε ότι εσύ κάνεις την πραγματική δουλειά εκεί στην περιοχή

– Γουίτκοφ: Λοιπόν, άκου. Θα σου πω κάτι. Πιστεύω πως αν καταφέρουμε να λύσουμε το θέμα Ρωσίας – Ουκρανίας, όλοι θα πηδάνε από τη χαρά τους

– Ουσάκοφ: Ναι, ναι, ναι. Ναι, χρειάζεται να λύσεις μόνο ένα πρόβλημα (γελάει)

– Γουίτκοφ: Τι;

– Ουσάκοφ: Τον ρωσοουκρανικό πόλεμο

– Γουίτκοφ: Το ξέρω! Πώς θα το λύσουμε αυτό;

– Ουσάκοφ: Φίλε μου, θέλω απλώς τη συμβουλή σου. Νομίζεις ότι θα ήταν χρήσιμο αν οι ηγέτες μας μιλούσαν στο τηλέφωνο;

– Γουίτκοφ: Ναι, το πιστεύω

– Ουσάκοφ: Το πιστεύεις. Και πότε νομίζεις ότι θα μπορούσε να γίνει;

– Γουίτκοφ: Νομίζω πως μόλις το προτείνετε, ο δικός μου είναι έτοιμος να το κάνει

– Ουσάκοφ: Εντάξει, εντάξει

– Γουίτκοφ: Γιούρι, Γιούρι, θα σου πω τι θα έκανα. Η σύστασή μου

– Ουσάκοφ: Ναι, παρακαλώ

– Γουίτκοφ: Θα έκανα την κλήση και θα επαναλάμβανα ότι συγχαίρετε τον πρόεδρο γι’ αυτό το επίτευγμα, ότι το υποστηρίξατε, ότι σέβεστε το γεγονός ότι είναι άνθρωπος της ειρήνης και ότι πραγματικά χαρήκατε που το είδατε να συμβαίνει. Αυτό θα έλεγα. Νομίζω πως έτσι θα γίνει μια πολύ καλή συνομιλία. Γιατί, άκου τι είπα στον πρόεδρο. Του είπα ότι εσείς, η Ρωσική Ομοσπονδία, πάντα θέλατε μια ειρηνευτική συμφωνία. Αυτό πιστεύω. Το είπα στον πρόεδρο ότι το πιστεύω αυτό. Και πιστεύω πως το πρόβλημα είναι ότι έχουμε δύο χώρες που δυσκολεύονται να καταλήξουν σε συμβιβασμό, και όταν το καταφέρουν, θα έχουμε ειρήνη. Σκέφτομαι μάλιστα μήπως παρουσιάσουμε ένα ειρηνευτικό σχέδιο 20 σημείων, όπως κάναμε στη Γάζα. Φτιάξαμε μια πρόταση Τραμπ 20 σημείων για την ειρήνη, και σκέφτομαι ότι ίσως κάνουμε το ίδιο και με εσάς. Το θέμα μου είναι το εξής…

– Ουσάκοφ: Εντάξει, εντάξει φίλε μου. Νομίζω πως αυτό ακριβώς μπορούν να συζητήσουν οι ηγέτες μας. Στιβ, συμφωνώ μαζί σου ότι θα τον συγχαρεί, θα πει ότι ο κ. Τραμπ είναι πραγματικός άνθρωπος της ειρήνης και τα σχετικά. Αυτό θα το πει

– Γουίτκοφ: Αλλά, άκου τι νομίζω ότι θα ήταν φοβερό

– Ουσάκοφ: Εντάξει, εντάξει

–  Γουίτκοφ: Τι θα γινόταν αν, αν… Άκουσέ με…

– Ουσάκοφ: Θα το συζητήσω με τον αρχηγό μου και μετά θα σε πάρω πίσω. Εντάξει;

– Γουίτκοφ: Ναι, γιατί άκου τι λέω. Θέλω απλώς να πεις, ίσως να το πεις αυτό στον πρόεδρο Πούτιν, επειδή ξέρεις ότι τρέφω τον βαθύτερο σεβασμό για τον πρόεδρο Πούτιν

– Ουσάκοφ: Ναι, ναι

– Γουίτκοφ: Ίσως να πει στον πρόεδρο Τραμπ: «Ξέρεις, ο Στιβ και ο Γιούρι συζήτησαν ένα πολύ παρόμοιο σχέδιο ειρήνης 20 σημείων και αυτό μπορεί να είναι κάτι που θα μπορούσε να αλλάξει λίγο την κατάσταση, είμαστε ανοικτοί σε τέτοιου είδους πράγματα, να εξερευνήσουμε τι θα χρειαστεί για να επιτευχθεί μια συμφωνία ειρήνης. Τώρα, μεταξύ μας, ξέρω τι θα χρειαστεί για να υπάρξει ειρήνη, το Ντονέτσκ και ίσως μια ανταλλαγή εδαφών κάπου. Αλλά λέω να μη μιλάμε έτσι, να μιλάμε πιο αισιόδοξα, γιατί νομίζω ότι θα φτάσουμε σε συμφωνία εδώ. Και πιστεύω, Γιούρι, ότι ο πρόεδρος θα μου δώσει πολύ χώρο και διακριτική ευχέρεια για να κλείσω τη συμφωνία…

– Ουσάκοφ: Καταλαβαίνω…

– Γουίτκοφ: Οπότε, αν μπορέσουμε να δημιουργήσουμε αυτή την ευκαιρία, ώστε μετά τη συνομιλία να πούμε ότι μίλησα με τον Γιούρι και είχαμε μια συζήτηση που μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές εξελίξεις

– Ουσάκοφ: Εντάξει, ακούγεται καλό. Καλό

– Γουίτκοφ: Και κάτι ακόμη: Ο Ζελένσκι έρχεται στον Λευκό Οίκο την Παρασκευή

– Ουσάκοφ: Το ξέρω (γελάει)

– Γουίτκοφ: Θα πάω σε αυτήν τη συνάντηση γιατί με θέλουν εκεί, αλλά νομίζω ότι, αν είναι δυνατόν, να γίνει η κλήση με τον δικό σας ηγέτη πριν από τη συνάντηση της Παρασκευής

– Ουσάκοφ: Πριν, πριν… Ναι;

– Γουίτκοφ: Σωστά

– Ουσάκοφ: Εντάξει, κατάλαβα τη συμβουλή σου. Θα το συζητήσω με τον αρχηγό μου και μετά θα σε πάρω πίσω, εντάξει;

– Γουίτκοφ: Εντάξει Γιούρι, θα τα πούμε σύντομα

– Ουσάκοφ: Ωραία, ωραία. Σε ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ

– Γουίτκοφ: Αντίο

– Ουσάκοφ: Αντίο

(Η κλήση τερματίζεται) 

1Voice

Μακρύς ο δρόμος για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των εργαζομένων

Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την υποτιθέμενη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, όμως η ανάκτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων αργεί ακόμη

του Λευτέρη Θ. Χαραλαμπόπουλου 

Μία από τις χειρότερες πλευρές των μνημονίων ήταν ο τρόπος που στοχοποίησαν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Με αυτό τον τρόπο, προσπαθούσαν ουσιαστικά να κάνουν πράξη την ιδεοληψία των δανειστών ότι η λύση ήταν να γίνει η Ελλάδα μια χώρα φτηνού εργατικού δυναμικού. Μειώθηκε ο κατώτατος μισθός, καταργήθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις, καταπατήθηκαν θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα, εκτοξεύθηκε η ανεργία και οι ελαστικές (σε μισθό και δικαιώματα) μορφές εργασίας, υπήρξε πλήρης απορρύθμιση της αγοράς.

Με την έξοδο από τα μνημόνια ο εργασιακός μεσαίωνας δεν τελείωσε, με την κυβέρνηση της ΝΔ να ανατρέπει και τα όποια -όχι γενναία, αλλά σημαντικά- βήματα είχαν γίνει για την αποκατάσταση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μετά την έξοδο από το μνημόνια (βάσιμος λόγος απόλυσης, ευθύνη υπεργολάβου έναντι του εργαζομένου, επαναφορά συλλογικών συμβάσεων κά). Η αγορά εργασίας παρέμεινε -και παραμένει- απορυθμισμένη με την ανάκτηση των δικαιωμάτων να γίνεται εξαιρετικά αργά και με ευνοϊκούς όρους για τους εργοδότες, με τα μηνύματα από σειρά κρίσιμων δεικτών που δείχνουν την ποιότητα των θέσεων εργασίας και τις συνθήκες να είναι ανησυχητικά. Άλλωστε, ο κύριος λόγος που βελτιώθηκε η κατάσταση ως ένα βαθμό για τους εργαζομένους είχε να κάνει κυρίως με τη μείωση της διαθεσιμότητας εργαζομένων, που αντικειμενικά έσπρωξε τους μισθούς προς τα πάνω. Όμως, από ένα σημείο και μετά ακόμη και αυτή η αύξηση των μισθών άρχισε να εξανεμίζεται μέσα από το κύμα της ακρίβειας, που έχει οδηγήσει στο παράδοξο υψηλότεροι μισθοί να τελειώνουν πολύ πριν τελειώσει ο μήνας και αυτή να είναι μία από τις βασικές αιτίες του «τείχους δυσαρέσκειας» με το οποίο είναι αντιμέτωπη η κυβέρνηση.

Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν να θεσμοθετήσει την εργασία των 13 ωρών, πρακτικά να νομιμοποιήσει την υπερεργασία ως μόνο τρόπο για να μπορούν οι εργαζόμενοι κάπως να τα φέρουν βόλτα.

Την ίδια ώρα μια σειρά από ρυθμίσεις που στην πράξη ακυρώνουν τις ελεύθερες διαπραγματεύσεις για συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τον ορισμό του κατώτατου μισθού παραμένουν σε ισχύ. Το ίδιο και άλλοι περιορισμοί. Για να μην αναφερθούμε σε όλο το θεσμικό πλαίσιο που περιορίζει το δικαίωμα στην απεργία ή το γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση έχει επιδοθεί συστηματικά στην προσπάθεια να κηρύσσονται απεργίες παράνομες.

Απέναντι σε όλα αυτά το να ανακοινώνεται με τυμπανοκρουσίες ότι έχουμε πλήρη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και η κυβέρνηση του 13ωρου να μιλά για «ιστορική συμφωνία» στην προσπάθεια της να δείξει «φιλεργατική» είναι μάλλον προκλητικό και υποκριτικό. Όντως κάποιες αλλαγές έρχονται, δεδομένης και της ευρωπαϊκής οδηγίας, κυρίως στη δυνατότητα επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων όταν στη διαπραγμάτευσή τους εμπλέκεται η ΓΣΕΕ, αλλά όχι μια συνολική, ουσιαστική αλλαγή, κάτι που με ανακοινώσεις τους επεσήμαναν τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Μια πραγματικά φιλεργατική πολιτική θα απαιτούσε ένα συνολικά διαφορετικό θεσμικό πλαίσιο, που να κατοχυρώνει πραγματικά τη δυνατότητα των εργαζομένων να διεκδικούν, αλλά και μια διαφορετική πολιτική που να βάζει την αναδιανομή εισοδήματος και άρα την αξιοπρεπή αμοιβή της εργασίας στην πρώτη γραμμή της οικονομικής πολιτικής. Κάτι που σίγουρα δεν ισχύει και έχει καταστεί σαφές ότι δεν αποτελεί στόχο για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Πηγή: in.gr

Το φιάσκο των συμφωνιών για το αέριο. Από τους «αγωγούς της ανεξαρτησίας» στους «αγωγούς της υποτέλειας»

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

 
H ελληνική κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, κατά κοινή ομολογία από τις χειρότερες στην ελληνική ιστορία (*), θριαμβολογεί τώρα ότι κατήγαγε μεγάλη επιτυχία καθιστώντας την Ελλάδα «κόμβο» αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG.
Στο παρελθόν, ξεκινώντας από τον Σπύρο Μαρκεζίνη στη δεκαετία του 1950 και συνεχίζοντας με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κώστα Καραμανλή οι ελληνικές κυβερνήσεις, ασφυκτιώντας στο περιβάλλον της ολόπλευρης αμερικανικής εξάρτησης, επεχείρησαν ή και κατάφεραν να συνάψουν επωφελείς συμφωνίες με την ΕΣΣΔ και αργότερα με τη Ρωσία. Μεταξύ αυτών και η διοχέτευση φυσικού αερίου από την ΕΣΣΔ στην Ελλάδα, που συμφωνήθηκε, παρά τις αμερικανικές διαμαρτυρίες, από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου.
Οι συμφωνίες αυτές και ο αγωγός που έφερε στην Ελλάδα το αέριο ήταν συμφωνίες που είχαν μεγάλο οικονομικό όφελος για τη χώρα και αύξαιναν τον βαθμό ανεξαρτησίας της Ελλάδας και τους βαθμούς ελευθερίας της από τη «συλλογική Δύση» στην οποία ανήκε μετά τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο, αλλά και από την οποία προήλθαν όλες οι οικονομικές, γεωπολιτικές και στρατιωτικές απειλές εναντίον της. Η Ελλάδα δεν απειλήθηκε και δεν επλήγη ποτέ στο πρόσφατο παρελθόν από τους «αντιπάλους» της συλλογικής Δύσης. Απειλήθηκε και επλήγη από το εσωτερικό των συνασπισμών στους οποίους συμμετέχει!
Αντίθετα, οι συμφωνίες που υπέγραψε ο Μητσοτάκης με τους Ουκρανούς και τους Αμερικανούς για το αέριο, όπως και αυτές για τις βάσεις και για τα όπλα, δεσμεύουν ακόμα περισσότερο την Ελλάδα, την εξαρτούν από μια «συλλογική Δύση» και ιδιαίτερα τις ΗΠΑ, μια Δύση που, αν υπήρξε σε ορισμένα ζητήματα δάσκαλος, υπήρξε όμως και φοβερός εχθρός της Ελλάδας. ΟΙ αγωγοί του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Καραμανλή ήταν «αγωγοί ανεξαρτησίας», οι αγωγοί Μητσοτάκη είναι «αγωγοί εξάρτησης και υποτέλειας». Να θυμίσουμε άλλωστε στο σημείο αυτό ότι μια από τις «κρυμμένες» επιδιώξεις του bail out που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα και του bail in που εφαρμόστηκε στην Κύπρο ήταν η καταστροφή κάθε οικονομικού, πολιτικού και αμυντικού δεσμού ανάμεσα στον ελληνικό και στον ρωσικό χώρο (**). Αλλά αυτοί οι δεσμοί, όπως και οι δεσμοί της Αθήνας με άλλες δυνάμεις εκτός αμερικανικής επιρροής, ήταν η προϋπόθεση για να μπορεί η Αθήνα να κάνει μια στοιχειωδώς ανεξάρτητη πολιτική.
Η καταστροφή των ελληνορωσικών, κυπρορωσικών και ευρωσικών σχέσεων υπήρξε κεντρική επιδίωξη της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής πολύ πριν ξεσπάσει η ουκρανική κρίση, υπήρξε μάλιστα και ένας από τους βασικούς λόγους που η Δύση ακολούθησε την επιθετική, τυχοδιωκτική πολιτική της που κατέληξε στο πραξικόπημα του Μαϊντάν στο Κίεβο και τον σημερινό πόλεμο.
Σε όλη την περίοδο μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι καλές σχέσεις με τη Ρωσία υπήρξαν προϋπόθεση για οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ανεξαρτησία, κάτι που απέδειξε η Γαλλία του ντε Γκωλ, η Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου, η Κύπρος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και του Βάσου Λυσσαρίδη. Ο μακαρίτης Πέτρος Μολυβιάτης μου είπε κάποτε ότι, όταν ο πρόεδρος τότε Κωνσταντίνος Καραμανλής αποχαιρετούσε στο αεροδρόμιο τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, ο πρώην σοβιετικός ηγέτης τον ρώτησε τι δώρο ήθελε να του φέρει την επόμενη φορά. «Τη Ρωσία πίσω» τούπε ο Καραμανλής και ο Γκορμπατσώφ δάκρυσε. Οι ενεργειακές συμφωνίες και η ύφεση στις διεθνείς σχέσεις υπήρξαν επίσης και το θεμέλιο της ευρωπαϊκής ευημερίας, που στηρίχτηκε στην απουσία μεγάλων στρατιωτικών δαπανών και στο φτηνό φυσικό αέριο.
Μετά το 1991, μια από τις κεντρικές και ρητές επιδιώξεις του προγράμματος για ένα «Νέο Αμερικανικό Αιώνα» που συνέταξαν οι Αμερικανο-Ισραηλινοί Νεοσυντηρητικοί, ήταν να αποφευχθεί πάση θυσία η σύμπηξη ενός συνασπισμού Ευρώπης – Ρωσίας, Ευρώπης – Κίνας ή Ρωσίας – Κίνας, ακριβώς γιατί τέτοιοι συνασπισμοί θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν την αμερικανική παντοκρατορία.
Οι Αμερικανοί έβλεπαν πολύ πριν την ουκρανική κρίση με πολύ κακό μάτι κάθε σχέση της Ελλάδας και της Ευρώπης με τη Ρωσία. Αντέδρασαν έντονα στις συμφωνίες του Ανδρέα Παπανδρέου με τη Μόσχα, τη δεκαετία του 1980, χωρίς όμως επιτυχία. Αργότερα συνέβαλαν στην πτώση της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή λόγω των ανοιγμάτων της προς τη Μόσχα.
Θυμάμαι όταν συμμετείχα στη δημοσιογραφική αποστολή που κάλυπτε μια επίσκεψή της στη Μόσχα, νομίζω το 2006, ότι ρώτησα την ακραία φιλοαμερικανή τότε Υπουργό  Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη μήπως θα ήταν σκόπιμο να φτιαχτεί ένας αγωγός αερίου που να συνδέει τη Ρωσία με την Ελλάδα μέσω Μαύρης Θάλασσας και Βουλγαρίας. (Ο αγωγός αυτός σχεδιάστηκε και συμφωνήθηκε αργότερα, υπό την ονομασία South Stream, αλλά δεν κατασκευάστηκε ποτέ λόγω των πιέσεων της Ουάσιγκτων σε Σόφια και Αθήνα). Η Κυρία Μπακογιάννη μου απήντησε ότι «το μέλλον είναι το LNG». Αναλογιζόμενος τώρα την απάντησή της υποθέτω ότι ήταν κοινωνός της μακροχρόνιας αμερικανικής στρατηγικής, πολύ πριν την ουκρανική κρίση, για αντικατάσταση του ρωσικού φτηνού ρωσικού αερίου με το πολύ ακριβότερο (δύο έως τρεις φορές) και πολύ πιο επιβαρυντικό για το περιβάλλον αμερικανικό LNG. Και για να σπάσει η σχέση με τη Μόσχα και για να γίνει η Ευρώπη, αμερικανική οικονομική αποικία.
Ο σχεδιασμός για τη δημιουργία σταθμού για το αμερικανικό LNG στην Αλεξανδρούπολη προηγήθηκε εξάλλου αρκετά χρόνια της ουκρανικής κρίσης και ο σταθμός άρχισε να λειτουργεί ένα μήνα πριν την έναρξη του πολέμου. Προφανώς οι σχεδιαστές υπολόγισαν ότι θα ξεσπάσει πόλεμος στην Ουκρανία (ή και τον σχεδίαζαν) και ετοίμαζαν από τότε τις υποδομές για υποκατάσταση του ρωσικού φυσικού αερίου.
Στις συγκεκριμένες συνθήκες που βρισκόμαστε θα μας αντιτάξουν βέβαια ότι το συμφέρον μιας χώρας μέλους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ είναι να στηρίζει τη δυτική πολιτική απέναντι στην Ουκρανία. Δεν είμαι βέβαιος ότι πρέπει να το κάνει γιατί φοβάμαι ότι είναι μια τυχοδιωκτική πολιτική καταδικασμένη να αποτύχει, που δεν βοηθά σε τίποτα την Ουκρανία και αυξάνει τον πολύ πραγματικό κίνδυνο ευρωπαϊκού και παγκόσμιου ακόμα πυρηνικού ολοκαυτώματος.
Αλλά υπάρχουν τρόποι και τρόποι να τοποθετείται μια χώρα, χωρίς να έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με τις ηγέτιδες δυνάμεις του δυτικού κόσμου. Το απέδειξε η Σλοβακία, η Ουγγαρία, η Ισπανία (στο ζήτημα της απαίτησης Τραμπ για 5% σε εξοπλισμούς) και η Τουρκία που ωφελήθηκαν, δεν ζημιώθηκαν, από τις προσεκτικές μεν, αποστάσεις δε που πήραν από τους εξτρεμιστές της Ουάσιγκτων, του Λονδίνου, των Βρυξελλών και του Βερολίνου.
Η περίπτωση της Ελλάδας του Μητσοτάκη δεν είναι αυτή. Ο Πρωθυπουργός και το κυβερνών κόμμα της ΝΔ σπεύδουν να  εξυπηρετήσουν κάθε δυτικό (και ισραηλινό) αίτημα, ακόμα και αν είναι ευθέως αντίθετο προς κρίσιμα, ζωτικά εθνικά συμφέροντα. Χωρίς μάλιστα να ζητούν έστω κάτι για ανταπόδοση.
Στην περίπτωση της μεταφοράς LNG στην Ουκρανία η Ελλάδα επωμίζεται μέρος του κόστους κατασκευής των αναγκαίων υποδομών, χωρίς να είναι βέβαιο ότι το Κίεβο διαθέτει τα δύο δις ευρώ που υπολογίζεται να καταναλώσει. Οι υπόλοιπες βαλκανικές χώρες δεν έχουν εξάλλου καμιά διάθεση, τουλάχιστο προς το παρόν, να αυτοκτονήσουν οικονομικά αντικαθιστώντας με αμερικανικό LNG το πολύ φτηνότερο ρωσικό φυσικό αέριο. (Αφήνουμε κατά μέρος το ότι όλες οι εγκαταστάσεις που εξυπηρετούν την Ουκρανία κινδυνεύουν να γίνουν πολεμικός στόχος της Ρωσίας σε περίπτωση γενίκευσης της διένεξης).
Ούτε φυσικά μπορούμε να ξέρουμε πόσο καιρό θα διαρκέσει η σύγκρουση και οι κυρώσεις. Αν για παράδειγμα υπογραφεί τις επόμενες μέρες ειρηνευτική συμφωνία, οι συμφωνίες που υπέγραψε ο Μητσοτάκης, ιδίως για την εισαγωγή αμερικανικού LNG για είκοσι χρόνια (2030-50) θα είναι η ταφόπλακα της Ελλάδας. Απορεί μάλιστα κανείς με το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου στη χώρα. Κανείς δεν τα βλέπει αυτά;
Επιπλέον η ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες τουλάχιστο, δεν διαπραγματεύθηκε υψηλά τέλη διέλευσης ή φτηνότερες και σταθερές τιμές για το LNG που εισάγει, σε αντάλλαγμα της χρήσης του ελληνικού εδάφους για τον εφοδιασμό της Ουκρανίας.
Σα να μην έφταναν αυτά, οι Αμερικανοί πιέζουν τώρα την ελληνική κυβέρνηση να σταματήσει και την εισαγωγή αζερικού φυσικού αερίου από την Τουρκία μέσω του αγωγού ΤΑΡ, ισχυριζόμενοι ότι φέρει ίχνη ρωσικού αερίου! Και φυσικά ο κ. Μητσοτάκης συμφωνεί πάλι με τους Αμερικανούς εναντίον των Ελλήνων.
H άποψη ότι η Ελλάδα γίνεται ένα είδος “κόμβου” φυσικού αερίου είναι παραπλανητική. Οι Αμερικανοί δεν θέλουν τέτοια μεγάλα hug. Θέλουν εγκαταστάσεις που τροφοδοτούνται αποκλειστικά από τους ίδιους και των οποίων ελέγχουν και τις ροές και τις τιμές.
Η πιο σημαντική παραχώρηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη – ΝΔ  προς τους Αμερικανούς δεν είναι η συμφωνία με τον Ζελένσκι για τον εφοδιασμό του Κιέβου με αέριο, όσο η συμφωνία για την προμήθεια τουλάχιστο 0.5 εκατομμυρίων τόννων φυσικού αερίου ετησίως από την αμερικανική εταιρεία Venture Global από το 2030 έως το 2050, χωρίς να εξασφαλίσει χαμηλές και σταθερές τιμές σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου.
Φυσικά ουδείς μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει έως το 2050. Το βέβαιο είναι ότι κανένας ‘Ελληνας καταναλωτής και καμία ελληνική βιομηχανία δεν θα μπορούν να πληρώσουν τους διπλάσιους ή τριπλάσιους λογαριασμούς ηλεκτρικής ενέργειας που θα κληθούν να καταβάλουν, εξαιτίας των συμφωνιών Μητσοτάκη.
Σημειωτέον εξάλλου ότι η κυβέρνηση της Αθήνας θεωρούσε έως πριν ένα χρόνο πρώτη προτεραιότητα την κατάργηση των ορυκτών καυσίμων για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και γι’ αυτό τον λόγο σταμάτησε την εκμετάλλευση των πολύ φθηνότερων αποθεμάτων λιγνίτη. Οι απόψεις όμως της Αθήνας και για το κλίμα, όπως και για τον αριθμό των υπαρχόντων φύλων άλλαξαν απότομα από τη στιγμή που εξελέγη ένας διαφορετικός Πρόεδρος στις ΗΠΑ!
Η σημερινή υποτέλεια των Ελλήνων και Ευρωπαίων ηγετών απέναντι στις ΗΠΑ και το Ισραήλ (ακριβέστερα το παγκόσμιο σιωνιστικό λόμπυ) έχει πολύ λίγα ιστορικά προηγούμενα. Δεν κάνει μόνο ζημιά στην Ευρώπη, αφαιρεί από την παγκόσμια κατάσταση έναν παράγοντα που θα μπορούσε να δράσει υπέρ της ηπιότητας και στις διεθνείς σχέσεις και στη σχέση μας με τη Φύση.

(*) Η ύπαρξη της κυβέρνησης Μητσοτάκη αντανακλά τις βαριές, διαδοχικές ήττες που υπέστη ο ελληνικός λαός με τα τρία Μνημόνια και τις Δανειακές, μεταξύ 2010 και 2015. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, σε ένα βαθμό και το ίδιο το κράτος, «πολτοποιήθηκαν» εξαιτίας της αδυναμίας ή απροθυμίας όλων των πολιτικών δυνάμεων και του συνόλου της «ελίτ» να αντισταθεί στις επιθέσεις που δέχτηκαν κράτος και κοινωνικός σχηματισμός.
(**) Επειδή κάποιος μπορεί να μας κατηγορήσει για ευφάνταστους θεωρητικούς συνωμοσίας υπενθυμίζουμε ότι το ελληνικό Μνημόνιο δεν ήταν απλά πρόγραμμα νεοφιλελεύθερης διόρθωσης, ήταν πρόγραμμα καταστροφής έθνους – κράτους. Οι Δανειστές αφαίρεσαν από την ελληνική οικονομία τρεις φορές παραπάνω ζήτηση από ότι από τις άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας προκαλώντας μια ύφεση 27%, όση δηλαδή κατά το Κραχ του 1929 στις ΗΠΑ. Εκτός από τα βαρύτατα προγράμματα λιτότητας, λεηλατήθηκε όλη σχεδόν η δημόσια περιουσία των Ελλήνων και μεγάλο μέρος της ιδιωτικής.

Πηγή: www.konstantakopoulos.gr

Και πνιγμένοι και διψασμένοι

Δεν μπορεί μια σύγχρονη ευρωπαϊκή μητρόπολη να είναι ταυτόχρονα πνιγμένη και διψασμένη. Η κρίση δεν είναι φυσική. Είναι βαθιά πολιτική.

Πέτρος Κατσάκος

Η Αττική πνίγεται από τη βροχή και ταυτόχρονα στεγνώνει από το νερό. Οι εικόνες των πλημμυρισμένων δρόμων από την κακοκαιρία θυμίζουν πόσο βίαια εκδηλώνεται πια η κλιματική κρίση. Κι όμως, πίσω από το πρόσκαιρο «ξεδίψασμα» της γης, κρύβεται μια βαθιά και προδιαγεγραμμένη λειψυδρία. Τα φράγματα αδειάζουν, τα αποθέματα μειώνονται επικίνδυνα και η Αττική οδηγείται σιωπηλά σε καθεστώς διαρκούς υδατικής ανασφάλειας.

Το παράδοξο είναι μόνο φαινομενικό. Δεν φταίει ο καιρός. Φταίει η πολιτική. Δεκαετίες τώρα, το νερό αντιμετωπίζεται είτε ως εμπόρευμα είτε ως ανεξάντλητος φυσικός πόρος. Χωρίς σοβαρό σχεδιασμό, χωρίς επενδύσεις στην πρόληψη, χωρίς ουσιαστική προστασία των υποδομών. Όταν πλημμυρίζουμε, λέμε «ακραία φαινόμενα». Όταν διψάμε, μιλάμε για «έκτακτες ανάγκες». Ποτέ όμως για διαχρονική κρατική ανεπάρκεια.

Το μποτιλιάρισμα δεν είναι ατύχημα – Είναι πολιτική επιλογή

Η συζήτηση για την κήρυξη της Αττικής σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω λειψυδρίας αποκαλύπτει ακριβώς αυτό. Ένα κράτος που κινείται πάντα κατόπιν εορτής. Fast track διαδικασίες, έκτακτα κονδύλια, πρόχειρα σχέδια. Κανείς όμως δεν λογοδοτεί για το γιατί φτάσαμε εδώ.

Και στο τέλος, ποιος πληρώνει; Ο πολίτης. Με ταλαιπωρία στις πλημμύρες, με φόβο για τη βρύση του αύριο, με αυξανόμενους λογαριασμούς, με υποβάθμιση της καθημερινής ζωής. Το νερό όμως δεν είναι εμπόρευμα. Είναι κοινωνικό δικαίωμα.

Δεν μπορεί μια σύγχρονη ευρωπαϊκή μητρόπολη να είναι ταυτόχρονα πνιγμένη και διψασμένη. Χρειάζεται δημόσιος έλεγχος, οικολογικός σχεδιασμός, σοβαρές επενδύσεις σε αντιπλημμυρικά και υδατικά έργα, όχι επικοινωνιακή διαχείριση της καταστροφής. Γιατί η κρίση δεν είναι φυσική. Είναι βαθιά πολιτική.

Rosa.gr

Το σκίτσο της ημέρας

www.zougla.gr

Marty Makary (FDA): Ο Fauci εμπλέκεται σε μαζική συγκάλυψη της προέλευσης του COVID-19

Στη συγκάλυψη συμμετείχε και ο Dr. Francis Collins, πρώην διευθυντής των National Institutes of Health. Πρόκειται για Αμερικάνικη Τράγωδία.

New York Post

Τα αμερικανικά ΜΜΕ ακουμπάνε τους εντολείς του Fauci.

Ο ίδιος, ο Fauci εμπλέκεται σε «μαζική» συγκάλυψη της προέλευσης του COVID-19, λέει ο επικεφαλής του FDA, Marty Makary στο «Pod Force One»

Ο Dr. Anthony Fauci ενορχήστρωσε μια «μαζική συγκάλυψη» σχετικά με την προέλευση του COVID-19 ενώ υπηρετούσε ως κορυφαίος αξιωματούχος δημόσιας υγείας κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού, υποστήριξε ο Food and Drug Administration Commissioner, Marty Makary, στο τελευταίο επεισόδιο του «Pod Force One».

Ο Makary, πρώην καθηγητής στην Johns Hopkins School of Medicine, εξήγησε στην παρουσιάστρια του «Pod Force One», Miranda Devine ότι ως διευθυντής του National Institute of Allergy and Infectious Disease (NIAID), ο Fauci κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια για να καταστείλει τη θεωρία ότι ο COVID-19 διέρρευσε από ένα ερευνητικό εργαστήριο στην Κίνα – κάτι που λίγοι στην ιατρική κοινότητα αντιλήφθηκαν.

«Ένα πράγμα που είναι εξαιρετικά προφανές και πολύ λίγοι άνθρωποι συνειδητοποιούν, και σίγουρα σχεδόν κανείς στο ιατρικό κατεστημένο από όπου προέρχομαι δεν συνειδητοποίησε, είναι ότι Fauci συμμετείχε σε μια μαζική συγκάλυψη της προέλευσης του COVID, μια μαζική συγκάλυψη», δήλωσε ο επίτροπος του FDA.

«Είτε συμμετείχε στα πειράματα είτε στη χρηματοδότηση των πειραμάτων που οδήγησαν στην προέλευση του COVID, ήταν σαφώς 100% εμπλεκόμενος στην συγκάλυψη», πρόσθεσε.

Ο Fauci, ο οποίος διετέλεσε επίσης επικεφαλής ιατρικός σύμβουλος του Προέδρου Joe Biden, έλαβε μια σαρωτική χάρη από τον τότε πρόεδρο τον περασμένο Δεκέμβριο, για τυχόν αδικήματα που διαπράχθηκαν μεταξύ 1ης Ιανουαρίου 2014, μέχρι την ημερομηνία υπογραφής της χάρης.

Ο Makary, υποστήριξε ότι η χάρη σχετιζόταν με τον φερόμενο ρόλο του Fauci στην συγκάλυψη του COVID.

«Μόλις πρόσφατα ο Fauci, το πήγε στο επόμενο επίπεδο χρησιμοποιώντας την επιστήμη ως πολιτική προπαγάνδα», είπε ο Makary στη Devine.

«Παρήγγειλε τα άρθρα που ψεύδονταν για την προέλευση του COVID.

Ο συγγραφέας που υπέβαλε το άρθρο είπε ότι αυτό ανατέθηκε από τον Dr. Fauci και τον Dr. Francis Collins, τον πρώην διευθυντή των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας-National Institutes of Health σε αυτή την συνοδευτική επιστολή».

Ο Makary υπονόησε ότι η χάρη σχετιζόταν με τον φερόμενο ρόλο του Fauci στην συγκάλυψη της COVID.

Το 2023, η Επιτροπή Εποπτείας της Βουλής των Αντιπροσώπων-House Oversight Committee δημοσίευσε στοιχεία που έδειχναν ότι ο Fauci ανέθεσε και έδωσε την τελική έγκριση για μια επιστημονική εργασία — «The Proximal Origin of SARS-CoV-2_Η Εγγύς Προέλευση του SARS-CoV-2» — που γράφτηκε τον Φεβρουάριο του 2020 για να διαψεύσει τη θεωρία ότι ο ιός διέρρευσε από ένα εργαστήριο στην Wuhan της Κίνας.

Οκτώ εβδομάδες αργότερα, ο Fauci στάθηκε σε συνέντευξη Τύπου στον Λευκό Οίκο δίπλα στον Πρόεδρο Trump και επικαλέστηκε αυτήν την εργασία ως απόδειξη ότι η θεωρία της διαρροής από το εργαστήριο ήταν απίθανη.

Miranda Devine interviews Martin A. Makary.

Ο Makary περιέγραψε την φερόμενη συγκάλυψη της προέλευσης του COVID ως «αμερικανική τραγωδία». 

Η εργασία γράφτηκε τέσσερις ημέρες αφότου ο Fauci και ο παλιός του προϊστάμενος Collins είχαν μια τηλεφωνική επικοινωνία με τους τέσσερις συγγραφείς για να συζητήσουν αναφορές ότι ο COVID-19 μπορεί να έχει διαρρεύσει από το εργαστήριο της Wuhan.

«Αν σκεφτείτε πίσω στα τέλη Ιανουαρίου, λίγο πριν ο COVID γίνει κάτι στις ειδήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Ιανουάριο, τον Φεβρουάριο, τι έκανε ο Δρ. Fauci; Συμμετείχε μανιωδώς σε μια μαζική συγκάλυψη με email και τηλεφωνήματα στις 3 π.μ.», είπε ο Makary.

«Συγκαλούσε κόσμο. Και οι σημειώσεις από αυτές τις συναντήσεις αποκαλύπτουν ότι όλοι αυτοί οι ιολόγοι που συγκάλεσε του είχαν πει: «Πιστεύουμε ότι προήλθε από το εργαστήριο της Wuhan», και το αποτέλεσμα ήταν μέρες αργότερα, οι ίδιοι επιστήμονες έγραψαν μια επιστολή στο ιατρικό περιοδικό λέγοντας ότι σίγουρα δεν προήλθε από το εργαστήριο», συνέχισε, ισχυριζόμενος ότι ορισμένοι από τους συγγραφείς συνέχισαν να λαμβάνουν «εκατομμύρια δολάρια σε χρηματοδότηση από την υπηρεσία του Fauci».

«Αυτό δεν είναι πυρηνική επιστήμη. Είναι αυτονόητο από πού προήλθε», εξοργίστηκε ο Makary.

Ο επίτροπος του FDA κατηγόρησε τους Fauci και Collins ότι «εργάστηκαν σχολαστικά με τους γραφειοκρατικούς τους τρόπους για να αποδυναμώσουν» τους κανόνες της εποχής Obama κατά της gain-of-function research και να εγκρίνουν ομοσπονδιακές επιχορηγήσεις για την αμφιλεγόμενη πρακτική της γενετικής τροποποίησης ιών.

«Έκαναν ό,τι μπορούσες να κάνεις γραφειοκρατικά», είπε ο Makary, προσθέτοντας ότι ο Fauci στη συνέχεια «ανέλυσε τα λόγια του για να πει ψέματα στο Κογκρέσο» σχετικά με την έρευνα gain-of-function.

Ο Makary περιέγραψε την φερόμενη συγκάλυψη της προέλευσης του COVID ως «αμερικανική τραγωδία». «Αυτό που με σοκάρει από το γεγονός ότι προέρχομαι από το διδακτικό προσωπικό του Johns Hopkins είναι ότι κανένας από τους συναδέλφους μου δεν γνώριζε τίποτα από αυτά», είπε, προσθέτοντας: «Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι οι συνάδελφοί μου δεν είχαν ιδέα για την προέλευση και τα γεγονότα γύρω από την προέλευση και την τεράστια συγκάλυψη που ηγήθηκαν οι Fauci και Collins».

Ο Makary υποστήριξε ότι οι Fauci και Collins κατάφεραν να υποβαθμίσουν τους δεσμούς του COVID με το εργαστήριο της Wuhan – το οποίο, όπως είπε, είχε τα «πρότυπα ασφαλείας ενός κακοδιαχειριζόμενου οδοντιατρείου» – επειδή «υπάρχει μια πίστη σε αυτούς» στο ιατρικό κατεστημένο, συνδεδεμένη με τη χρηματοδότηση της έρευνας.

kourdistoportocali.com

ΥΓ του blog:  …..στις ΗΠΑ και σ’ όλο τον Δυτικό κι όχι μόνο, κόσμο γίνεται χαμός γύρω από την διερεύνηση των αιτιών, των αποτελεσμάτων και των μέτρων θεραπείας και πρόληψης, της πανδημίας που περάσαμε αλλά και της προέλευσης του SARS-CoV-2. Πολλά αναθεωρούνται και ανατρέπονται, τείχη ανοσίας καταρρίπτονται, παρενέργειες σοβαρές και θανατηφόρες αποδεικνύονται, ενώ τα μέτρα περιορισμού και αποστασιοποίησης  εξοβελίζονται, και η τεχνητή προέλευση του ιού, σαν caso pensato ή caso accidente (άγνωστο ακόμη) είναι πιο πιθανή από ποτέ. Όμως εδώ στην Χώρα μας παραμένουμε μακάριοι, ασφαλείς, πιστοί κι ακλόνητοι στο αφήγημα του 2020 του πολιτικού συστήματος και της επιτροπής σοφών. Για μας όσοι επιστήμονες εξέφρασαν, αντιρρήσεις, σκέψεις και προβληματισμούς για το αφήγημα,  τα μέτρα, τις θεραπευτικές μεθόδους και το ‘ασφαλές’  εμβόλιο παραμένουν αντιεμβολιαστές, ψεκασμένοι κι αποδιοπομπαίοι τράγοι. Η Επιστήμη στην Ελλάδα, είναι πιο σταθερή κι ακίνητη από τον Όλυμπο. Οι Επιστημονικοί ταγοί, αρχιερείς και φύλακες της Επιστήμης εμμένουν στο αφήγημα του 2020 αλλά και πρόσφατα πολιτικοί ταγοί βγάζουν βιβλία, καταγγέλλοντας συνεργάτες τους, εμμένοντας με φανατική προσήλωση σ’ αυτό και στην επιστήμη σαν ιερό κι ακλόνητο τοτέμ…. αγνοούν βέβαια τον Αριστοτέλη που χαρακτηρίζει όλες τις ανθρώπινες πράξεις, σκέψεις και δράσεις πολιτικές, τον John Locke που διατυπώνει ότι  η φυσική φιλοσοφία δεν είναι ικανή να καθίσταται επιστήμη, αλλά και τον νομπελίστα του 20 αιώνα Richard Feynman που υποστηρίζει ότι κυρίαρχο ρόλο στην επιστήμη παίζει η αμφισβήτηση των απόψεων των «αυθεντιών» και η εμπιστοσύνη στην «κοινή αίσθηση» και τη «νοημοσύνη της φυσικότητας»….. ψιλά γράμματα

Ο πόλεμος κοστίζει 9,99

Ό,τι φτιάχνουν άνθρωποι, το χαλάνε άνθρωποι, και το αντίστροφο. Δεν είναι θεϊκή εντολή ο πόλεμος.

Οδυσσέας Ιωάννου

Και ξαφνικά, δημοσιεύματα εμφανίζονται σαν τα σαλιγκάρια μετά την βροχή, σε όλη την Ευρώπη και μιλάνε για πόλεμο. Για έναν ακόμη. Αυτός όμως θα είναι πιο κοντά μας, γιατί αν είναι μακριά δεν ενεργοποιούνται τα αντανακλαστικά του φόβου. Βγαίνει ένας Γερμανός, ακολουθούν κι άλλοι και μας προετοιμάζουν για τις ανάγκες τεράστιων κονδυλίων για εξοπλισμούς- όλοι γνωρίζουμε από πού θα λείψουν αυτά τα χρήματα. Σε δέκα χρόνια θα είμαστε έτοιμοι για τον Πούτιν. Ποιόν Πούτιν σε δέκα χρόνια; Τέλος πάντων.
Κάποιοι, ακόμη πιο κυνικοί, έχουν απλώσει μία θεωρία η οποία πιστεύουν ότι δικαιώνεται από τους κύκλους της Ιστορίας, υποστηρίζοντας πως έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από έναν μεγάλο πόλεμο που θα μοιράσει πάλι τα φύλλα, γιατί έτσι κινείται ο κόσμος. Η Ευρώπη λοιπόν ετοιμάζεται να ξεμουδιάσει, έχει πιαστεί τόσα χρόνια με τις φιλειρηνικές μπαλαφάρες και τους σαχλορομαντισμούς. Καιρός να μαζευτούμε πάλι όλοι στις τρύπες μας. Το παπατζιλίκι πια δεν έχει καν ανάγκη κάποια επίφαση επιστημοσύνης.
Είναι εντυπωσιακό πως ακόμη πιάνουν αυτά. Είναι σαν τα προϊόντα που κοστίζουν 9,99 ευρώ. Έχουν γίνει έρευνες, μην νομίζουμε πως αυτές οι καταλήξεις στις τιμές μπαίνουν τυχαία, μην αναρωτιόμαστε πώς γίνεται ακόμη να χρησιμοποιούν τέτοια τρυκ. Το 9,99 δεν είναι δέκα. Το μυαλό πηγαίνει πιο εύκολα στο εννέα. Ισχύει σχεδόν σε όλους μας. Είναι ψυχολογικό, για αυτό αντέχει ακόμα.
Ξέρουμε πολύ καλά πια πώς ετοιμάζονται οι πόλεμοι, από ποιους γίνονται, από ποιους διαφημίζονται ακόμη κι όταν δεν γίνονται, αλλά εμείς αντί να τους πάρουμε με τις πέτρες, αρχίζουμε να φοβόμαστε. Γιατί τι θέλεις να κάνουμε; Αν αποφασίσει ο Αμερικανός ή ο Ρώσσος ή ο Κινέζος, μπορούμε εμείς να κοντράρουμε την θέλησή τους; Τι προτείνεις δηλαδή; Ρεαλιστικές προτάσεις θέλουμε -σου λέει- όχι κοριτσίστικους συναισθηματισμούς. Ανάμεσα στα «κορίτσια» είναι οι μανάδες και οι κόρες των νεκρών, αλλά αυτό είναι μέρος των γυναικείων υποχρεώσεών τους…
Αθροίζουν τους εαυτούς τους στους ρεαλιστές, σε εκείνους που γνωρίζουν καλά πώς κινούνται τα γρανάζια της Ιστορίας, ενώ στην ουσία το μόνο που κάνουν είναι να βαφτίζουν τις τούμπες τους μέρος της χορογραφίας. Χρησιμοποιούν με ιδιαίτερη ευκολία λέξεις όπως πόλεμος και φέρετρα, σαν να παίζουν επιτραπέζιο γιατί γνωρίζουν πως αν χρειαστεί, κρέας για τα κανόνια θα γίνουν οι «ρομαντικοί» ενώ εκείνοι είναι κάτι γιωτάδες ή υπερήλικοι που θα κρατήσουν για τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους τις επιτελικές θέσεις. Κι αυτό μόνοι τους το αποφάσισαν, πως είναι επιτελικοί.
Μας προετοιμάζουν με χοντροκομμένες κινήσεις γιατί ξέρουν πολύ καλά πως δεν περιμένουν καμία έκπληξη από μας. Απολύτως καμία. Δεν έχουν άδικο. Πότε ήταν η τελευταία φορά;
Ό,τι φτιάχνουν άνθρωποι, το χαλάνε άνθρωποι, και το αντίστροφο. Δεν είναι θεϊκή εντολή ο πόλεμος. Δεν πρόκειται να εξαφανιστεί βέβαια από τις πρακτικές της ανθρωπότητας -τόσο ρομαντισμό ούτε εγώ δεν τον αντέχω- όμως δεν αντέχεται ούτε ο κυνισμός όσων τον επικαλούνται μασώντας τσίχλα, παπαγαλίζοντας Ηράκλειτο (πόλεμος πάντων πατήρ). Μία αποσπασματική φράση – από μία ολόκληρη παράγραφο- που έμεινε και λόγω της ωραίας παρήχησής της, στην οποία όμως ο Ηράκλειτος μιλούσε και για τις προσωπικές μας μάχες, τον προσωπικό μας πόλεμο να γίνουμε καλύτεροι. Μέσα στο «καλύτεροι» μπορεί να εμπεριέχεται και το να μην αποδεχόμαστε τον πόλεμο ως κάτι νομοτελειακό.
Εν κατακλείδι, ο πόλεμος του 9,99 δεν είναι εννέα, είναι δέκα. Ολόκληρο δέκα.

Πηγή: www.news247.gr