Δεν με νοιάζει! Καθόλου όμως! Οχι - για το πώς θα δω, θα νιώσω, θα ερμηνεύσω, θα βιώσω την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δεν μ’ ενδιαφέρει αν κάποιοι εξαργύρωσαν την παρουσία τους εκεί με πολιτικές θέσεις ή με βιβλία και επετειακούς λόγους ή με λόγο ύπαρξης ή με ταύτιση ιδεολογική με έναν χώρο που δεν τους ανήκει, δεν τους πάει αλλά εκεί επέλεξαν να είναι, ούτε με χρήματα ή σπίτια ή φήμη ή λέξεις ή αφιερώματα ή κοντινά καρέ στην κάμερα ή πολλά, απίστευτα πολλά χρήματα ή με «αθόρυβη συμμετοχή στη Ν.Δ.», όπως ανακοινώθηκε ο νέος ρόλος της Μαρίας Δαμανάκη, τότε μιας από τους εκφωνητές στον ραδιοσταθμό της εξέγερσης. Με πονάει, με αηδιάζει, με λυπεί, αλλά δεν με συνθλίβει. Με εξοργίζει, με απογοητεύει, με προβληματίζει, αλλά δεν με πτοεί. Γιατί, τότε, όλοι αυτοί ήταν εκεί.
Τότε. Τότε, ήταν εκεί. Με τις διαφωνίες, τα «δεν ξέρω» και τα «ξέρω» τους. Με τα χρόνια και τα σώματά τους. Με τη φωνή και τα σκισμένα τους πουκάμισα. Δίχως να έχουν στον νου τους τις τελετές που θα ’ρχονταν, τα αποκαλυπτήρια των μνημείων, τα στεφάνια, τις δάφνες και τις πικροδάφνες μας. Δίχως να σκέφτονται τις μελλοντικές τυμπανοκρουσίες, τους θώκους και τις προδοσίες του μέλλοντος: από αυτούς ή προς αυτούς. Ηταν εκεί. Τότε. Οχι στο σπίτι τους, κυρ Παντελήδες. Οχι σε χουντικούς παραδείσους της πόλης ή της υπαίθρου. Ηταν εκεί με τις σφαίρες γύρω και μέσα τους. Πάνω σε τρόλεϊ, πάνω στους ώμους των Μεγαρέων αγροτών που ήταν κάτι ντερέκια και άντεχαν. Πάνω σε κολόνες, πίσω από παράθυρα, μέσα σε διαδρόμους, κοντά σε προκηρύξεις, μπροστά στα τανκς.
Μπροστά στα τανκς. Ηταν εκεί. Τότε. Ηταν. Εκεί. Και αυτό το «εκεί» τους δεν μπορεί να τους το πάρει κανείς. Ούτε καν οι ίδιες τους οι μελλοντικές αμαρτίες, όσων τα επόμενα χρόνια έγιναν αποστασιοποιημένοι, ξεμωραμένοι, χρηματισμένοι, εκλεπτυσμένοι, προδοτικοί και προδομένοι. Τότε ήταν εκεί. Οι περισσότεροι (όλοι; Ισως όλοι) φοβισμένα παιδιά. Αοπλα. Αλλά μαζί. Και εκεί. Εκεί γαμώτο μας. Αυτό κανείς δεν θα τους και μου και μας το πάρει ποτέ. Γιατί η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ανήκει παρά στους νεκρούς της. Υπήρξε, δε, μόνο για έναν λόγο: γιατί ήταν εκεί. Οσοι ήταν. Αυτοί που ήταν. Και ήταν. Εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου