Ξέρω πως, αν η Ελλάδα δεν είχε χρεοκοπήσει, δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση -η απελπισία των Ελλήνων έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση το 2015- και πως οι Έλληνες θα συνέχιζαν να ψηφίζουν σε ποσοστό γύρω στο 80% Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάλευε να πιάσει το 3% για να μπει στη Βουλή, αλλά ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχει τόσο μίσος ανάμεσα στους αριστερούς ή στους “αριστερούς”.Ο Αλέξης Τσίπρας, στο βιβλίο του, περιγράφει με τα χειρότερα λόγια τους βασικούς συνεργάτες του στην κυβέρνησή του· δηλαδή, τους ανθρώπους που αυτός επέλεξε.Όταν ήταν πρωθυπουργός ο Τσίπρας, έφταιγαν οι θεσμοί. Τώρα που δεν είναι πρωθυπουργός, φταίνε οι συνεργάτες του. Αν βγάλεις κι άλλο βιβλίο, Αλέξη μου, θα φταίνε οι αναγνώστες.
Βέβαια, και οι πρώην συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα ανταποδίδουν τις …φιλοφρονήσεις.
Βέβαια, και οι πρώην συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα ανταποδίδουν τις …φιλοφρονήσεις.
Δεν μπορώ να ξεχάσω πως, όταν είχαμε πάει στη Βουλή να πάρουμε συνέντευξη από τον Αλέξη Τσίπρα, ήταν εκεί και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, και ο Νίκος Παππάς, και έμοιαζαν όλοι πολύ αγαπημένοι μεταξύ τους. Βέβαια, αυτό ήταν πριν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, αλλά και πάλι, γιατί τόσο μίσος;
Στην Αριστερά, το καταστατικό του κόμματος θα έπρεπε να ξεκινάει με τη φράση “Άπαντες οι σύντροφοι θεωρούνται κατ’αρχήν ύποπτοι”.
Βλέπεις τους αριστερούς και είναι σαν μια ενωμένη και αγαπημένη οικογένεια, μέχρι που η γιαγιά λέει “ελάτε την Κυριακή να φάμε όλοι μαζί” και στο τραπέζι καταλήγουν να σκοτώνονται μεταξύ τους τα εγγόνια, τα παιδιά, τα γατιά και ο σκύλος, ενώ ο μόνος που δεν τσακώνεται είναι το χρυσόψαρο στη γυάλα, και αυτό επειδή κανείς ακόμα δεν το έχει εντάξει σε κάποια τάση.
Το πιο ωραίο είναι πως στην Αριστερά, ο ένας αποκαλεί τον άλλον “σύντροφο”. Αυτό κάνει ακόμα πιο αστεία την απέχθεια που έχει ο ένας για τον άλλον.
“Σύντροφε, είσαι προδότης”
“Ποιον είπες προδότη, μωρή πατσαβούρα, συντρόφισσα;”
“Σάλτα και γαμήσoυ, σύντροφε!!!”
Σπουδαίο πράγμα η συντροφικότητα. Άλλωστε, όλοι για έναν σύντροφο ψάχνουν.
Το ακόμα πιο υπέροχο είναι πως όλοι αυτοί οι αριστεροί που βρίζονται μεταξύ τους σήμερα, μπορεί αύριο να είναι πάλι μαζί, αγκαλιασμένοι για τον κοινό αγώνα για το σοσιαλισμό.
Αρκεί να βρεθεί ένας καλός χορηγός με όραμα.
Αλλά, εδώ που τα λέμε, γι’ αυτό την αγαπάμε την Αριστερά.
Γιατί χωρίς την ελληνική Αριστερά, δεν θα είχαμε ούτε διασπάσεις, ούτε διαγραφές, ούτε αποχωρήσεις, ούτε ίντριγκα, ούτε δράμα, ούτε βιβλία 750 σελίδων, ούτε πρώην-νυν-επόμενους συντρόφους.
(Να είναι καλά ο Αλέξης Τσίπρας γιατί είχα αρχίσει να βαριέμαι κάπως εδώ στη Ζάκυνθο. Το βιβλίο του Αλέξη με απογείωσε. Ευχαριστώ τον Αλέξη που μου έστειλε το βιβλίο του με αφιέρωση, αν και ήταν λογικό γιατί τον βοήθησα στη συγγραφή του βιβλίου, αφού ο Αλέξης δεν το έχει ούτε με το γράψιμο, ούτε με το διάβασμα. Δική μου ιδέα ήταν να γράψει ο Αλέξης στο βιβλίο για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη «Ήταν, θυμάμαι, ζεστός ως άνθρωπος και ευχάριστος συνομιλητής. Χάρισμα που μάλλον κληροδότησε στην κόρη του Ντόρα», για να κάνει ακόμα πιο έξαλλους τους δεξιούς που σιχαίνονται την Ντόρα και το Μητσοτακέικο πιο πολύ από τους αριστερούς. Κρίμα που ο Αλέξης δεν με άκουσε και δεν κυκλοφόρησε το βιβλίο του στις 5 Ιουλίου, γιατί το βιβλίο του Αλέξη είναι το ιδανικό βιβλίο για την παραλία, αφού είναι 750 σελίδες, οπότε το βάζεις πάνω στην πετσέτα και δεν σου παίρνει ο αέρας την πετσέτα με τίποτα. Το βιβλίο του Αλέξη είναι και τρομερή γκομενοπαγίδα, γιατί ο Αλέξης είναι ωραίος άνδρας, οπότε σε βλέπει η γκόμενα να διαβάζεις το βιβλίο του Αλέξη στην παραλία, βλέπει το πρόσωπό του στο εξώφυλλο και δεν παρατηρεί πως εσύ έχεις σκατόφατσα, οπότε γίνεται το κονέ και ό,τι ήθελε προκύψει.)
Σπουδαίο πράγμα η συντροφικότητα. Άλλωστε, όλοι για έναν σύντροφο ψάχνουν.
Το ακόμα πιο υπέροχο είναι πως όλοι αυτοί οι αριστεροί που βρίζονται μεταξύ τους σήμερα, μπορεί αύριο να είναι πάλι μαζί, αγκαλιασμένοι για τον κοινό αγώνα για το σοσιαλισμό.
Αρκεί να βρεθεί ένας καλός χορηγός με όραμα.
Αλλά, εδώ που τα λέμε, γι’ αυτό την αγαπάμε την Αριστερά.
Γιατί χωρίς την ελληνική Αριστερά, δεν θα είχαμε ούτε διασπάσεις, ούτε διαγραφές, ούτε αποχωρήσεις, ούτε ίντριγκα, ούτε δράμα, ούτε βιβλία 750 σελίδων, ούτε πρώην-νυν-επόμενους συντρόφους.
(Να είναι καλά ο Αλέξης Τσίπρας γιατί είχα αρχίσει να βαριέμαι κάπως εδώ στη Ζάκυνθο. Το βιβλίο του Αλέξη με απογείωσε. Ευχαριστώ τον Αλέξη που μου έστειλε το βιβλίο του με αφιέρωση, αν και ήταν λογικό γιατί τον βοήθησα στη συγγραφή του βιβλίου, αφού ο Αλέξης δεν το έχει ούτε με το γράψιμο, ούτε με το διάβασμα. Δική μου ιδέα ήταν να γράψει ο Αλέξης στο βιβλίο για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη «Ήταν, θυμάμαι, ζεστός ως άνθρωπος και ευχάριστος συνομιλητής. Χάρισμα που μάλλον κληροδότησε στην κόρη του Ντόρα», για να κάνει ακόμα πιο έξαλλους τους δεξιούς που σιχαίνονται την Ντόρα και το Μητσοτακέικο πιο πολύ από τους αριστερούς. Κρίμα που ο Αλέξης δεν με άκουσε και δεν κυκλοφόρησε το βιβλίο του στις 5 Ιουλίου, γιατί το βιβλίο του Αλέξη είναι το ιδανικό βιβλίο για την παραλία, αφού είναι 750 σελίδες, οπότε το βάζεις πάνω στην πετσέτα και δεν σου παίρνει ο αέρας την πετσέτα με τίποτα. Το βιβλίο του Αλέξη είναι και τρομερή γκομενοπαγίδα, γιατί ο Αλέξης είναι ωραίος άνδρας, οπότε σε βλέπει η γκόμενα να διαβάζεις το βιβλίο του Αλέξη στην παραλία, βλέπει το πρόσωπό του στο εξώφυλλο και δεν παρατηρεί πως εσύ έχεις σκατόφατσα, οπότε γίνεται το κονέ και ό,τι ήθελε προκύψει.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου