Όταν τον λόγο τον έχει η ιστορία, δεν γίνεται να παρερμηνευτεί απολύτως τίποτα.
γράφει ο Σπύρος Κυριάκης
Αν κάτι μπορώ να θυμηθώ απ' τα χρόνια του γυμνασίου είναι κάτι που μας είχε πει η καθηγήτρια ιστορίας: Η ιστορία, είναι σαν να διαβάζεις ένα βιβλίο, όταν είναι χιλιοστά μπροστά σου δεν καταλαβαίνεις απολύτως τίποτα, αλλά όταν ξεμακραίνει τότε βλέπεις τα πάντα.
Η παραπάνω παρομοίωση φυσικά είναι κάτι που μου έμεινε και με έκανε να έχω υπομονή για πολλά πράγματα στη ζωή μου, αλλά κυρίως στην πολιτική και την κοινωνία. Καχύποπτος για τις προθέσεις κάποιου όταν βρίσκεται μπροστά μου, συμπέρασμα μετά. Όταν ξεμακρύνουν τα πράγματα.
Πλέον με όσα συμβαίνουν με τη συμφωνία των Πρεσπών και επειδή το 2018 δεν θεωρείται κοντινό παρελθόν, νομίζω ότι θα ήταν αρκετά σωστό και δίκαιο να μιλάμε για την απόλυτη δικαίωση του Αλέξη Τσίπρα.
Βλέπετε όταν ο πρώην και επίτιμος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πριν από 6 χρόνια έλυνε το «Μακεδονικό ζήτημα» με μια συμφωνία δίκαιη ως προς τον γεωγραφικό προσδιορισμό και συμφέρουσα ως προς τα κεκτημένα της Ελλάδας υπολόγιζε χωρίς τους πατριδοκάπηλους της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι πάτησαν πάνω σε λεπτά θέματα και έθρεψαν την ακροδεξιά για να πάρουν την εξουσία.
Η συμφωνία έπρεπε να επικυρωθεί.
Τελικά για καλή τους τύχη η εξουσία ήρθε, αλλά ήρθαν και οι υποχρεώσεις. Έπρεπε η συμφωνία να επικυρωθεί. Δεν το έκαναν όμως. Όχι γιατί δεν τους άρεσε, μια χαρά ήταν, αλλά δεν ήξεραν τι να πουν στον κόσμο που κορόιδεψαν το 2018.
Και ο χρόνος πέρασε και η Βόρεια Μακεδονία άλλαξε και μέσω της νέας της ηγεσίας έγινε ξανά σκέτο Μακεδονία. Και τρέχει η Νέα Δημοκρατία να μιλάει για σεβασμό στη συμφωνία των Πρεσπών...
Κανείς βέβαια δεν ξέρει πως θα καταλήξει όλο αυτό, πως θα αντιδράσει η Ευρώπη και αν θα τηρηθεί η συμφωνία. Ένα πράγμα όμως είναι σίγουρο. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Κοτζιάς δικαιώθηκαν και αμφότεροι πήραν τη θέση τους στην ιστορία όπως τους αρμόζει, όσον αφορά τη συμφωνία των Πρεσπών.
Και αυτή είναι η δεύτερη δικαίωση του Τσίπρα μέσα σε λίγους μήνες...
Άλλωστε ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ το έχει συνηθίσει πλέον, ποιος μπορεί να ξεχάσει τις δημοτικές εκλογές και συγκεκριμένα τον δεύτερο γύρο τους, όταν και στα μέρη που ενώθηκαν οι προοδευτικές δυνάμεις (παρά την προσπάθεια του ΚΚΕ) οι υποψήφιοι της Νέας Δημοκρατίας έχασαν πανηγυρικά.
Αυτό ήθελε να πετύχει και ο ίδιος εθνικά μέσω της απλής αναλογικής, με τα κόμματα όλα όμως να την «καίνε». Ε, όταν αυτή δεν κάηκε... πέτυχε!
Το έχουμε ξανά πει, το έχουμε ξαναγράψει, ο Αλέξης Τσίπρας με τα καλά του και τα κακά του έχει δικαιωθεί σε αρκετά. Μπορεί να αργεί, αλλά δικαιώνεται. Το μαξιλαράκι των πολλών δις που άφησε και κατάφερε η χώρα να περάσει πανδημία χωρίς ζημιά (αλλά και να στήσουν πάρτι εκατομμυρίων τα «γαλάζια» παιδιά, τα σχέδιο Γκόλνταμερ που ήθελε να φτιάξει για τα δάση που η ΝΔ το πέταξε στα σκουπίδια, με αποτέλεσμα να καεί σχεδόν η μισή Ελλάδα, η απλή αναλογική, η συμφωνία των Πρεσπών.
Και είναι πολλά ακόμα...
Και είναι επίσης και μια προειδοποίηση στον νέο ΣΥΡΙΖΑ, ότι ένας ηγέτης πρέπει αν παίρνει αποφάσεις και να λέει προτάσεις που μακροπρόθεσμα θα τον κατατάσσουν ψηλά στην ιστορία και όχι κάποια πράγματα που απλά θα κερδίσουν λίγους ψήφους.
Όσο για την ιστορία που είπαμε, συνεχίζει να γράφει και να έχει τον λόγο. Και θα γράψει πολλά ακόμη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου